Reeds twee keer hebben we onze afspraak afgezegd, omdat we binnen blijven verkozen voor vernikkelen op het water. Maar nu werken de weergoden helemaal mee. Ik meld me bij Ann-Christin en Jöran, om samen een dag achter de snoek aan te gaan.Wanneer ik Ann-Christin vraag of ze ook een aanhanger meenemen voor de bagage kijkt ze verschrikt achter in mijn auto. Ik stel haar gerust en geef te kennen dat niet alles mee hoeft. Dan is het laden van mijn spullen gauw gedaan en kunnen we vertrekken.
Als we aankomen bij onze bestemming wordt ik al weer helemaal enthousiast. Ik wijs al op plekken waar we een worp kunnen wagen. En later voegen we de daad bij het woord.
We zitten nu ook snel op het water en laten onze aasjes hun werk doen. In eerste instantie op een ondieper stuk, om vervolgens naar een dieper stuk te gaan.
De heenreis levert nog geen activiteit op, maar we zitten hier onder ideale weersomstandigheden en dat laten we helemaal binnen komen. Zonder spijt kijken we terug naar de afzeggingen. Aan het einde van het stuk water, komen we op de stek waar ik graag een paar worpen maak. Even een paar hoekjes aan de tand voelen. Mijn wens komt uit, na enkele worpen is het al raak. Een leuk formaat snoek heeft de groene Proptail gegrepen en is de pineut. We genieten van onze eerste vangst en zetten de vis snel terug.Dan slepen we verder en is het even later Ann-Christin die een aanbeet krijgt. Ook deze vis komt binnen en mag op de foto. Heerlijk toch als de vreugde vanwege het weer onderstreept wordt door het resultaat van het vissen; vangen dus!
Dan betreden we de diepere wateren. We moeten een paar kilometer geduld hebben, maar dan krijg je ook wat.De roze Bullfrog, die ik heb gemonteerd bewijst zichzelf weer eens. De keiharde aanbeet wordt gevolgd door menig schot en meerdere malen moet ik de vis weer binnenhalen.
Vooralsnog hebben we echter niets gezien. Na een stevige dril komt de vis voor het eerst boven en krijgen we de bevestiging van ons vermoeden. Een dikke meter is in de val gelokt en moet zich gewonnen geven. We nemen geen risico en landen de vis met het net. Op de onthaakmat verwijderen we de dreg, die zich keurig in het scharnier van de kaak heeft genesteld. Ten slotte mag ik met de 110 cm snoek poseren voor de fotograaf.
We vieren dit feetje wel even, alvorens we onze weg vervolgen in de hoop op meer........... En die komen er, maar lang niet zo groot! Wanneer Anne me belt om trots te vertellen dat ze Friesland ook een meter hebben gevangen, kan ik het niet nalaten om te zeggen dat die van ons veel groter is! Alsof dit belangrijk is......
Wij vervolgen onze weg en weten nog een paar vissen te vangen. Als we kilometers afzetten tegen het aantal gevangen vissen, is dit wel mager. Maar zo rekenen wij niet. Wij waarderen ook de gemiste aanbeten als onderdeel van een schitterende visdag.
Helaas gaan er wel twee pluggen verloren. Dat is de prijs die we dus moeten betalen. Voor in de middag hebben we 6 snoeken gevangen, eerlijk verdeeld. Al hoewel???
Terwijl we door dit sprookjesachtige beeld varen, naderen we de trailerhelling en zit ons avontuur erop. Maar dan wel een machtig voorjaarsavontuur.Een jaar geleden was dit wel heel anders. Toen bibberden we nog van de kou en nu kan het al met veel minder warme kleding. De watertemperaturen liggen rond de 7 graden, terwijl dit een jaar eerder rond het vriespunt lag. Dit maakt het vastpakken van de koudbloedige vissen eveneens veel prettiger.
Hoe Ann-Christin en Jöran hebben beleefd kun je lezen op: Ook Ann-Christin en Jöran hebben genoten.
