We gaan met de boot van Luus en omdat ik langs zijn woonplaats rijd, stap ik na een kop koffie bij Luus in om samen het langste deel van de reis vol te praten. Bijvoorbeeld over de voorgaande dag op de Visma in Rotterdam. Wat we hebben gezien, de ontmoetingen die we hadden en onze beleving erbij. In onze uitrusting prijken sinds gisteren shads die vandaag hun vangkracht moeten bewijzen.
Bij de helling ontmoeten we prompt bekenden, waarmee natuurlijk direct een praatje wordt gemaakt. Net zoals een stel oude wijven. Luus gaat echter onverdroten voort en stuurt de Tomasco naar het water, hetgeen mij dwingt de gesprekken af te ronden en ervoor te zorgen dat we zo spoedig mogelijk het water opgaan.Een passerend museum stelt de bemanning in staat ouderwetse kunsten te vertonen op de boegspriet.
Het belooft een hele mooie dag te worden en al snel zitten we te genieten. Maar de vissen laten het nog afweten en ook de volgende stek geeft geen enkel teken van leven. Maar bij de daaropvolgende begint er wat te komen. De eerste snoekbaarsjes komen boven. Nog niet veel en niet erg bijtgraag, maar toch. Wanneer we besluiten even het ondiepe op te gaan, duurt het niet lang alvorens mijn hengel bijna uit mijn hand wordt geslagen. Een heerlijk gevoel is dat, tenminste als de vis blijft hangen. Niet veel later hijsen we een 60'er snoekbaars aan boord. We zetten onze ondiepe tocht nog even voort en er komt nog een mooie aanbeet die resulteert in een baars van 35 cm. Aan het einde van het traject dat we volgen komt er nog een iets kleinere baars los. Onderweg hebben een paar schippers aan wal ons nog verteld dat we 20 meter verder uit de kant moeten! Wij zijn echter wat eigenwijs zo af en toe en ondervinden daar geen hinder van.
Dan begint er een lange periode van af en toe een visje. We spreken andere boten en zien hen heen en weer vliegen. De oorzaak is gelegen in de magere resultaten tot nu toe. Wij besluiten niet van stek naar stek te gaan hoppen, maar onverdroten door te gaan met verticalen en dropshotten. En dit wordt beloond, want regelmatig komt er een visje binnen. Nog regelmatiger zijn echter de missers.De kleine snoekbaarzen houden ons wel bezig, maar het vangen is absoluut niet vanzelfsprekend. Af en toe komt er ook nog een baarsje langs.
Aan het einde van de dag begint het echter druk te worden en moet ik heel vaak de teller bijstellen, want ze zijn voor mij niet meer te tellen. Gestaag loopt de teller op en dan komt het moment dat we besluiten dat het mooi is geweest.Bij de helling blijken alle boten reeds te zijn vertrokken. Er zijn veel vrolijk geklede mensen in de weer die een gezellig avondfeest met neonverlichting gaan beleven. Ze weten het mooie weer te waarderen en zijn vriendelijk en enthousiast. Ze delen onze stemming want die is ook feestelijk met 44 vissen op de teller.
