18 oktober. De waterpolitie strooit roet in het eten!

Vincent wil leren verticalen op het grote hard stromende water. Hij heeft geen ervaring maar wil het graag ervaren. Dus staan we 's morgens aan de grote rivier, die nauwelijks zichtbaar is in de mist, Schimmen van grote vrachtschepen glijden voorbij. Een andere boot gaat ons voor en terwijl wij traileren vingen zij de eerste vissen. Ze blijven diep in het kribvak en dat is ook mijn bedoeling. Dit water laat niet met zich spotten en het slechte zicht maakt me extra voorzichtig. Niet veel later dobberen wij ook op het water.
Eerst leer ik Vincent de techniek en langzaam varen we naar het volgende kribvak. Daar haak ik de eerste vis, een mooie snoekbaars.
Het bewijs is geleverd, het kan. Niet veel later dreunt er een mooie baars op mijn shad. Vincent is nog zoekende. Het stromende water maakt dat hij moeilijk contact houdt met de bodem. Bij mij meldt zich de derde vis. Ondertussen trekt de mist op en kan de overkant duidelijk zien, evenals de schepen die van ver komen. Omdat ik graag naar de andere oever wil, besluit ik dat de tijd nu rijp is.

Echter er verschijnt een boot van de waterpolitie. De agent aan dek maakt ons duidelijk dat we in zijn beleving in overtreding zijn, omdat het "nevelig" is. Er hangt ons een boete van ruim € 300,= boven het hoofd als we niet vertrekken. Ik heb geen zin in ellende met een gast aan boord en dus pakken we onze biezen. Toch neem ik me voor een volgende keer volop foto's te maken en de zaak voor te laten komen. Je kent de risico's en gedraagt je er naar. Je brengt niemand in gevaar en dan komen die gasten en gedragen zich als onaantastbare handhavers, van wat??

Vincent geeft echter te kennen dat hij voldoende van het verticalen op dit grote water heeft gezien om zich te realiseren dat dit voor hem nog niet is weggelegd. We halen de boot eruit en rijden naar een andere rivier bij een grote recreatieplas. Daar zetten we het verticalen voort op het diepe stil staande water. Maar ook dit ervaart Vincent niet als een passende visserij. Dus varen we de rivier op en gaan slepen. Dit biedt een grotere aantrekkingskracht op beleving van Vincent en na enige tijd is de eerste snoek een feit.

De kieuwgreep levert hem geen problemen op, maar het poseren kan beter. Dus gaan we hier aandacht aan besteden en niet veel later ziet het plaatje er al veel beter uit. Zo kunnen we van alles leren om het vissen als geheel compleet te maken.
We slepen nog een stuk door en dan krijgt Vincent een snoeiharde aanbeet! Helaas is zijn materiaal hier niet tegen opgewassen en resteert een wapperende lijn, als slachtoffer van hetgeen hem is ontnomen.
Helaas is dit het laatste wapenfeit van deze dag, die weer voldoende spanningen avontuur met zich bracht.