Niet veel later lieten we de shads zakken, op zoek naar vis!
Al snel kwam de eerste aanbeet door en stond ik niet veel later met een hele forse voorn in mijn handen. Deze kon de kleine Komodo blijkbaar niet weerstaan Toch altijd weer een verrassing wanneer je een echte rover verwacht. Maar dergelijke verrassingen kan ik wel waarderen, het houdt de spanning erin.
Overigens moesten we wel flink aanpoten om de spanning vast te houden. Toch lukte het uiteindelijk wel.
Een schitterende Perca beukte flink op mijn hengel.
Dit gaf ons weer een extra impuls. En gelukkig niet voor niets want nu kwam er ook nog een snoekbaars boven water.
Bij een paar kribben zagen we plotseling roofblei jagen. Frank was er als de kippen bij en wist één van de twee aanbeten te verzilveren.
Langs een damwand lokte hij nog een snoek uit de tent en kon na een schitterende dril de vis voor de lens houden.
Een gans die zijn vleugel wel heel vreemd had staan, trok onze aandacht. Maar toen we dichterbij kwamen koos deze het hazenpad, op de oever