Eenmaal op het water begonnen we onze urenlange tocht. Deze kenmerkte zich door lange stukken slepen, het uitwerpen van interessante plekken en het houden van een lunchpauze. Het resultaat bestond uit enkele kleine baarzen en snoekjes. Behalve de afmetingen waren de aantallen waren evenmin indrukwekkend.
Op een ondiepe plaats met veel waterplanten werd de standhengel van Luus plotseling helemaal krom getrokken. Er volgde een mooie dril. Het eindresultaat was het even plotselinge terugveren van de hengel. In de schim die werd opgevangen herkende Luus een snoekbaars van formaat. Helaas!
De harde wind maakte het nodig om de boot goed in bedwang te houden, zodat we de vis niet kwijt zouden raken. Eenmaal in het net, liet ik de boot rustig in het riet drijven. Daar hebben we de vis het bekende ritueel laten doorlopen. Nadat de grijns op Luus zijn gezicht uitdrukkelijk was vereeuwigd, mocht de vis terug, in de hoop dat de herinnering die lach de rest van de dag zou laten duren.
Onze dag had in één keer een geheel ander aanzien gekregen.
ten slotte wist een roofblei de plug van Luus nog een keer te grazen te nemen en mocht evenals de snoek op de foto.
Een mooie aangrenzende put leverde ondanks onze noeste werpinspanningen helaas geen extra vis meer op.
Deze dag werd dus ondanks de slechte verwachtingen toch een succes. de vragen over de bezetting van de vis, zullen voorlopig wel blijven. Toch zal ik regelmatig terugkeren om het te checken.
