Omdat het aantal visdagen elkaar snel opvolgt en de verslagen achterlopen, bundel ik er nu een aantal.
Te beginnen met 16 augustus. De dag dat Guido graag een keer meewilde met de boot. Struinend vissen in de polder en vanaf de oever van de rivier, was hem al bekend. Nu wilde hij het ervaren hoe het is om vanuit een boot de vissen. Gelet op de slechte resultaten van de laatste tijd, veel te mooie weer en een hoge luchtdruk, koos ik voor een water met getijdestroming.
Om de dag te starten, pikte ik Guido bij huis op. Deze lag toch op de route, dus was dit gauw geregeld. Aangekomen bij de helling was de klus van het te water laten gauw geklaard en konden we aan de slag.
We sleepten met kleine pluggen langs de steenstort en op interessante locaties mochten de shads hun verticale kunsten vertonen. Dit was allemaal nieuw voor Guido. Helaas bleken de vissen inderdaad erg passief. Na vele kilometers wist ik uiteindelijk een heel klein snoekbaarsje te strikken. Later kwamen er nog twee grotere bij. Ondanks de vele kilometers die we aflegden en variaties is de locaties en de manier van vissen, bleef het erg rustig. Zodoende bleef Guido bij deze eerste dag vissen vanuit de boot, zonder vis. Maar de dag op zich was geweldig en dat is ook de reden dat hij binnenkort op herhaling komt.
Op zondag 18 augustus werd ons plan om met twee boten te vissen gerealiseerd.Ann-Christin en Jöran deelden deze dag met Luus en mij. We spraken af bij een benzinestation, zodat ze Luus konden volgen op weg naar de trailerhelling, die zij nog niet kenden. Luus en ik hadden elkaar lange tijd niet gezien en zaten lekker bij te kletsen. Zodoende misten we de juiste afslag! Een telefoontje aan onze volgers was voldoende om hen te informeren over de corrigerende moves die daarna volgden.
Nadat beide boten te water waren gelaten, konden we even lekker een stuk varen. Daarbij bleek wel dat Ann_christin en Jöran een mooie combinatie hebben gekozen. De boot maakte een flinke snelheid en gleed voortreffelijk door het water. Twee glunderende gezichten bevestigden dit gevoel.Hoewel het 's-morgens nog behoorlijk fris was, werd het gaandeweg de dag steeds beter met het weer en dit verhoogde het genot om op het water te zijn.
Aangekomen bij de eerste stek, konden we lekker aan de slag. Al snel voelde ik de eerste aanbeet. Een kleine vis liet de shad al snel weer los en dit was voldoende zich van al het ongerief te ontdoen. Even later gebeurde bij Ann-Christin hetzelfde. Deze aanbeten maakten ons echter wel blij, in de verwachting dat de vis actief was. We kwamen er al snel achter dat de schijn bedriegt. Het werd een hele moeizame dag, met af en toe een visje, maar vooral doorzetten.
Luus en ik hadden op enig moment onze ogen laten vallen op gigantische hoeveelheden rijpe bramen. Daarom melden we ons bij onze partnerboot met de mededeling:: "wij gaan bramen plukken". Enigszins ongelovig werden we aangekeken. Maar dit weerhield ons niet om ons tegoed te doen aan die heerlijke zoete en rijpe vruchten. De natuur biedt immers veel meer dan vissen alleen en wij maken nu eenmaal graag gebruik van de gelegenheid. Waren de vissen echt actief geweest, dan hadden we de bramen waarschijnlijk met rust gelaten, maar nu dus niet.
Aan het einde van de dag hadden we naast ruim twee kilo bramen, per boot zes vissen geoogst. We hebben een heerlijke dag beleefd op het water en besloten elkaar vaker gezelschap te houden, met het vissen als bindende factor.
Toen ik zondag 18 augustus thuis kwam, waren Artur en Noor al gearriveerd. Dit resulteerde in een gezellige en muzikale avond. Tot laat hebben we buiten gezeten, terwijl de accu's in de Tomasco al weer werden opgeladen voor de volgende ochtend. Op maandag 19 augustus wachtten we eerst de buien af, die behoorlijk wat neerslag met zich brachten. Toen de lucht in het westen begon op te klaren, vertrokken we naar de jachtvelden. Het was weer heerlijk om op het water te zijn en ook nu lieten de vissen verstek gaan. Maar we bleven niet geheel zonder, want een dikke tachtiger snoek kon het aangeboden kunstaas niet weerstaan. Noor was helemaal in haar nopjes met zo'n grote vis in de boot. Helaas moest ze enige tijd later constateren dat een keiharde aanbeet, slechts in een losser resulteerde. Maar we hebben andermaal een heerlijke dag op het water beleefd met de intentie deze jaarlijkse traditie voort te zetten.
Op woensdag 21 augustus was het de beurt aan Pablo en Samuel. De schoolvakanties liepen op het eind en dus moest het er nu van komen. De jongens kenden elkaar niet, maar konden het gelukkig goed met elkaar vinden. Pablo was al vaker mee geweest en wist wat hem te wachten stond. Voor Samuel was een geheel nieuwe ervaring. Karpervissen met zijn neef, gaf hem de aanleiding het vissen op roofvis vanuit de boot ook graag eens te willen proberen.
Ik had gekozen voor hetzelfde water als twee dagen eerder, omdat de geluiden over de resultaten eigenlijk overal hetzelfde waren en verticaal vissen voor Pablo en Samuel (nog) niet de meest aantrekkelijke manier van vissen is. Het varen in een wisselende omgeving is dan meer voor de hand liggend. Het werd een moeizaam verhaal, want we kregen geen enkele respons. Aan het einde van de dag werden we naar de kant geroepen door een meneer die daar regelmatig zit te vissen en ons wist te vertellen van de grote snoek die regelmatig lag te wachten op de vissen die hij terug zette. Hij wist ons precies te vertellen wat de standplaats was. Dit bleek ook wel te kloppen, want we zagen dat de snoek zowel voor de kunstaas van Pablo als Samuel aandacht toonde. Even er tegenaan duwen en volgen, was echter de enige actie. Ten slotte besloot ik de nieuwe quatro devil van Spro in te zetten. Na een paar worpen was het wel raak en konden we de vis landen. het was niet de grote vis die de visser aan de kant voor ogen had, maar leverde wel de enige vis van die dag op. Zijn opzet was om de jongens plezier aan het vissen mee te geven en dat was gelukt. De enige voorwaarde was het terugzetten en dat was voor mij vanzelfsprekend, dus geen enkel probleem.
