4 juli ga ik op herhaling met Eduard

Na veel heen en weer schuiven met data is het moment daar. Het is tevens de eerste keer met de nieuwe trekker van de Tomasco. De helling die de voorgaande keer met Eduard nog een probleem vormde voor de Peugeot is dat voor de Subaru Forester dus niet.

Zoals gezegd, eindelijk is het dan weer zo ver. We praten bij terwijl ik de boot in gereedheid breng. verder praten kunnen we ook op het water. Zo gezegd . zo gedaan. We gaan direct aan de slag. Het weer is aangenaam en de wind nog rustig. Plantenbedden en oevers worden uitgeworpen op zoek naar actieve rovers. Vooralsnog is er niet veel activiteit.

Dan maar slepen in de hoop hiermee rovers over de streep te trekken. Het stilstaande water geeft echter weinig hoop, maar genieten doen we zeker. De oevers van de rivier zijn vol leven en bieden veel te zien.

Ik wil wel even in de geringe stroming achter een brugpeiler verticalen. Dit is nog steeds niet helemaal Eduard's ding, maar daar gaat zeker verandering in komen. Het gevoel moet met de aanbeten komen en die blijven vooralsnog uit. Bij mij komt er wel één door en die weet ik gelukkig direct te verzilveren. De dril is voor Eduard.

Helaas blijft het bij slechts die ene vis. Dus weer verder slepen, langs de oevers. Daar lukt het me twee mooie baarzen te strikken. Een derde poging om nog zo'n mooie rover over de streep ter trekken, slaagt helaas niet.

We besluiten een nabij gelegen kanaal aan de tand te voelen. Die tanden hebben erg veel trek vandaag, moeten we tenslotte constateren. We verliezen veel pluggen, maar vangen geen vis.
Gelukkig slaagt de kunstaasredder er ook een paar keer in de plug wel terug te halen.
Dan maar weer terug naar de rivier.
Daar weet ik nog een paar baarzen te verleiden. Geen kapitale vissen, maar wel met een mooi formaat.

Een volgende poging doe ik op nabijgelegen plassen. Daar liggen een paar interessante bruggen die wel vaker resultaat hebben opgeleverd.
Maar vandaag maakt het weinig uit blijkbaar. Er is niemand thuis. Ondiepe stukken slepen we af, in de hoop een snoek tegen te komen. Schitterende stukken kraakhelder water zien we onder ons doorschuiven, maar vis ho maar!

Terug op de rivier proberen we nog een keer de stekken waar we vingen. Precies: vingen, want nu is daar ook niets meer te halen, zo blijkt.
Vandaar dat we koers zetten richting trailerhelling. Dan zien we een schildpad zitten, die ik wel even wil schieten, met de camera. Als we inde buurt komen houdt deze het voor gezien. Gelukkig zien we er nog een en deze wil wel ven poseren.
We besluiten langs de oevers nog een poging op snoek te wagen. Eindelijk is nu Eduard aan de buurt. Na meerdere drills met mijn hengel, kan hij nu zelf aan de bak. Een schitterende baars heeft de Rapala gegrepen.
Waar haalt die het lef vandaan? Maar deze vis zorgt wel voor een speciaal tintje aan deze fijne dag op het water. Op naar de volgende keer, die alweer gepland staat.