25 en 26 mei, een winterse start van het nieuwe seizoen

Na een zeer koude start van het jaar, zag de start vanaf het laatste weekeinde in mei er niet veel beter uit. Hoewel het landschap er niet winters uit zag, voelden de temperaturen wel zo aan. Warme kleding was een must. Ook de waterstanden waren abnormaal en zelfs daar was het einde niet van in zicht. Met die harde stroming en in combinatie met een harde koude wind, was het hard werken. Anne had een hele reis gemaakt om samen met mij de start van het seizoen te beleven en dus wilden we toch wel vis aan de schubben komen.

Gelukkig bleven bij de inwijding van de Tomasco niet zonder vis. De boot deed wat we er van verwachten en comfortabel verplaatsten we ons van stek naar stek. We wierpen interessante ondiepe stukken uit om achtergebleven snoeken in de nabijheid van hun paaigebieden te verleiden. Maar hoewel we twee keer op deze plek probeerden, bleef het doodstil. Wel maakten de brasems en karpers een hels spektakel tijdens hun paai-ritueel. Altijd weer spectaculair om te zien.

Minder spectaculair vonden we het optreden van een woonboot bewoner. Terwijl wij op de elektromotor het kribvak uitvisten, begaf zich iemand op het dek van de woonboot en startte een serenade waar wij geen brood van lusten. Daarom hebben we niet meegedaan en vervolgden stoïcijns onze weg, zonder de herrieschopper, die ons wilde doen oprotten, een blik waardig te keuren. Dit resulteerde in een stille terugkeer in de boot en wij konden opnieuw genieten van de rust en de taluds onder de boot, die onze verwachtingen deden stijgen. Een enkel visje deed een poging, maar echte resultaten bleven nog uit.

Maar het doorzetten werd uiteindelijk toch beloond. Zelf mocht ik me verheugen in een keiharde aanbeet. Iets waar je soms nauwelijks meer in gelooft en dan plotseling wordt je door elkaar geschud en ben je weer helemaal bij de les. Een dikke zestiger snoekbaars bood ons kortstondig gezelschap en werd vereeuwigd.
Het uitwerpen van de oevers van een plas leverde helaas niets op, terwijl de brasems ook hier massaal aan de paai meededen. Twee andere vissers bestookten de taluds, maar hadden evenmin succes.

Toch kwamen er nog een paar snoekbaarzen uit en deden anderen een mislukte poging de shads te pakken..

opmerkelijk was toch wel, dat je eigenlijk minder kleren wilde gebruiken, maar dat de koude ons dwong tot een winterse kledingdracht.
En nu maar hopen dat dit heel snel voorbij is.




-------------------------------------------------------------------------------------------------

De volgende dag was het weer al niet veel beter. Jan-Philipp had eerder als eens mee willen gaan, maar toen gooide het weer roet in het eten. Nu lieten we dat niet weer gebeuren en trokken ten strijde tegen de elementen. We kenden elkaar nog niet persoonlijk maar dat was snel geregeld. Na enige tijd bezig te zijn geweest met het onderrichten in het verticaal vissen, kwam al snel de opmerking dat handschoenen zelfs geen overbodige luxe zouden zijn. De koude noordelijke wind mocht wat mij betreft direct rechtsomkeert maken.

Maar met de kennis die ik de vorige dag had opgedaan zochten we direct de meest interessante stekken op. En dit leverde inderdaad meer resultaat op dan de voorgaande dag. Een dubbele rondvaart op een plas met groter kunstaas in het kielzog leverde evenwel niets op. Ook waren er nu aanzienlijk minder visboten in de weer.

Dus gingen we weer verder waar we mee waren begonnen: verticalen. Helaas waren een paar kribvakken vanwege de wind nauwelijks te bevissen. Dus zochten we die vakken waar we enige beschutting genoten. Zodoende kwamen er toch nog een paar vissen binnen en ook een baars was van de partij.

De nieuwe boot is echt een grote verbetering. Heerlijk het comfort en die stabiliteit

Toch altijd weer leuk wanneer iemand succesvol is met een manier van vissen die nooit eerder is bedreven. Naar het zich aan laat zien, gaan we het later dit jaar nog eens proberen en dan bij hogere temperaturen.