Vorig jaar was Pris al eens van de partij en nu wilde ze samen met Hans, hetzelfde water nog eens genieten. Hoewel de temperaturen veel aangenamer zijn geworden, is het nog niet rustig in de atmosfeer. Zo moeten wij vandaag ook weer een flinke hobbel nemen. Dat we hierdoor in het café zouden belanden, had ik niet verwacht.
De afspraak was gemaakt om elkaar bij een benzinestation langs de snelweg te ontmoeten. Daar stond Pris al klaar met een bak koffie voor mij. Wat een welkom toch!
Achter elkaar aan reden we naar de trailerhelling. Nadat de auto's waren geparkeerd en de boot te water was gelaten, konden we van start. Omdat het weekend was, verwachtte ik veel boten op het water. De positieve kant van hobbels in het weer, bleek later, is dat de meeste recreanten al snel afhaken. Voor ons vissers toch een zegen.
De toe te passen techniek kwam voornamelijk neer op slepen. Eenvoudig, ontspannend en veel tijd en oog voor de omgeving. Het is natuurlijk altijd de vraag wat de gasten prefereren en datgene te bieden wat het beste aansluit. We waren een poosje onderweg, toen de eerste snoek zich meldde.
Deze ging na te zijn onthaakt, weer snel terug.
Zo vingen we er drie op rij en hadden we dus een vliegende start. Ondertussen werden de luchten steeds onheilspellender. Ik had rekening gehouden met forse buien omstreeks 11.00 uur en wilde dan in de buurt van een brug zijn om te kunnen schuilen.
Maar eerst moest de grootste snoek van deze dag nog worden gevangen. Ik gaf de hengel waarop ik deze haakte af aan Hans, voor de dril. Hoewel deze niet vlekkeloos verliep, wisten we de vis te landen. Deze leende zich wel voor wat leuke foto's.
We leefden ons daar even op uit, alvorens de vis weer te laten gaan. De nieuwe Crank 60 LL van Spro had zich met deze vis al snel bewezen.
Dit element, verschillend kunstaas, blijf ik ontzettend leuk vinden. Variëren en zoeken, dat is pas echt snoeken, toch!
Toen kwam de regen, veel te vroeg! We kregen het zwaar te verduren en de stemming daalde. Lichamen werden koud en het plezier maakte plaats voor hunkering naar warmere en drogere oorden. Dit vonden we na een snelle vaart naar de beoogde brug evenmin. De wind speelde ons te veel parten. Dan nog maar even verder door, naar het terras! Niet dat ik daar op mikte, maar wel op het bijbehorende café, op de dijk. Daar slaagden we en zaten Pris en Hans als snel achter een warme bak koffie. Toen ik de boot had vastgelegd en de boel een beetje opgeruimd, volgde ik hen.
Na een paar vieux'tjes, koffie en een broodje beenham, brak de zon letterlijk en figuurlijk weer door. De buienradar liet zien dat we de rest van de dag veilig waren.Daarom gingen we de boot weer in en begonnen we de terugreis. Aan groep kano's vergezelde ons op het water. Het was een strijd tegen de wind die de inzittenden leverden. Waarschijnlijk hadden zij zich deze dag ook anders voorgesteld. De zon was een verademing na de hevige regen. Maar er had zich in het water ook iets anders voltrokken, want de aanbeten van de snoeken bleven geheel uit.Wel viel er veel anders te zien, zoals een kluut op een plek waar ik deze niet had verwacht.
We vervolgden onze weg, maar het bleef verdraaid rustig wat de vissen betreft. Twee mooie baarzen kwamen er nog binnen. Helaas wist Hans geen vis te haken. Wel kon hij drillen en poseren met de vis, maar het was natuurlijk leuker geweest als hij ook zijn vis had kunnen vangen. Helaas heb je daar als gids geen zeggenschap in.
Toen we terug waren bij de helling hadden we nog tijd om even door te gaan, maar het weer had zijn tol geëist. Het was mooi geweest. Daarom werd besloten er een punt achter te zetten. Wanneer je weet dat je nog geruime tijd moet sturen, voordat je weer thuis bent, is dit ook goede gedachte.
Daarom werd er getrailerd en nog even geposeerd bij de boot, als herinnering aan deze wel heel speciale dag. De volgende keer zal de kleding zeker anders zijn, meer weerbestendig en houden we het vast langer vol.
