9 maart 2013 De dag van een regenrecord, 24 uur aan één stuk!

Na al die winterse ellende was het dan weer eindelijk zover. Met twee Franse gasten ging ik het water op. Een mooie Nederlandse omgeving met een gevarieerd visbestand vormt het decor. Hoewel ik goede hoop had een een droge middag mee te mogen maken, werd deze hoop gaandeweg de grond in geboord. Het is geen moment droog geweest! De Bilt meldde later een regenrecord: 24 uur van de dag regen, een unicum! Gelukkig was de temperatuur nog enigszins te harden, maar aan het einde van de dag waren we wel doorweekt en leek de boot wel een wastobbe. Ik had de bilgepomp niet gebruikt en besloot de boot nog even schuin te zetten op helling. De stop eruit en daar spoot me toch een straal water uit de boot! Ik heb het maar achter gelaten, want ik had er geen zin in zo'n hoeveelheid water mee naar huis te slepen.


De dag startte op een plek langs de snelweg, waar ik mijn gasten opwachtte. Achter elkaar reden we naar de trailerhelling, waar ik de boot in orde maakte en mijzelf in de kleren hees. De mannen hadden ondertussen ook het gevechtspak aangetrokken en dit bleek achteraf zeker geen overbodige luxe! Hoewel mijn gasten graag wilden verticalen had ik ze deze dag meegenomen baar een ander type water, waar weliswaar ook geverticaald kon worden. Ik had het twee dagen eerder nog even dit water aan de tand gevoeld en toen in een paar uur tijd vier vissen kunnen vangen; twee snoeken en twee snoekbaarzen, waarvan één verticaal.

Eenmaal op het water gingen er vlot een paar pluggen overboord en we zetten koers in stroomopwaartse richting. Niet dat er veel stroom stond, maar vooral i.v.m. de mogelijkheden op dit traject. Ik vertelde een aantal zaken over dit water en de plaatsen die er aan liggen. Ondertussen liepen de pluggen, inclusief de versnellingen en vertragingen die werden aangebracht, met ons mee. Na ongeveer een half uur bleek een snoekje onder een boot te liggen en kwam vanuit zijn schuilplaats de plug halen.
In ieder geval bleven we dus niet meer zonder vis.

Daarna werd het heel taai. Wat we ook probeerden, door onder meer ander aas in te zetten, het mocht niet baten. Op de plek waar ik twee dagen eerder verticaal een snoekbaars had gevangen, ging de i-pilot overboord en gingen we verticaal aan de slag. Maar ook nu bleek er niemand thuis te zijn, die onze aasjes serieus nam. Ik voer een ondiepe tak van de rivier op en hoopte daar paairijpe vis aan te treffen. Het water was er 7 graden C. Maar ook het werpen werpen  liet de vis onverschillig. Behalve dan die ene grote brasem! grote hilariteit bij de mannen. Een brasem die een shad grijpt is niet alledaags en was het voor hen zeker niet.

Vandaar voer ik naar een diepe kom en zette opnieuw de elektromotor in. Eindelijk wist van ruim 10 meter diep een aanbeet uit te lokken. Mijn idee ging uit naar een baars, maar het bleek een klein snoekbaarsje te zijn, die zich niet kan kunnen beheersen. Maar ook hier bleef het bij slechts die ene vis. Dan maar weer terug. We hadden de terugweg nog maar net aanvaard of er kwam opnieuw een aanbeet door en snoek nummer twee was een feit.

Ondertussen werd de regen steeds vervelender. Met name vanwege het feit dat het niet droog wilde worden.
Maar we wilden niet van opgeven weten en vervolgden onze weg. En niet voor niets bleek een heel stuk verder. Een mooie dril resulteerde in een mooie snoek en deze zorgde er tevens voor dat niemand zonder vis bleef.

Hier zou het uiteindelijk bij blijven, of we moeten het verlies van een plug vermelden. Reeds meerdere keren hadden we de kunstaasredder met succes ingezet. Maar deze keer ging het al eerder fout en offerden we een stuk kunstaas op.

Bij de trailerhelling aangekomen, kropen de mannen uit hun pakken en vingen de thuisreis aan. Ik was nog geruime tijd bezig om de boot reisvaardig te maken. Toen dit het geval was, ging ik eveneens weer naar de stal, waar ik verlangend naar uit keek!