1 november Mooie verticale snoekbaarzen voor Anne

De afspraak stond al enige tijd, alleen de bestemming stond nog open. Rekening houdend met de slechte weersvooruitzichten, was de keuze snel gemaakt. Het werd een stadse bestemming, met luwte betreffende de wind en bruggen tegen nattigheid van boven. Een echt avontuur voor mij, omdat ik deze stad niet ken. Inmiddels heb ik een goede indruk gekregen en er een goed gevoel aan over gehouden, ondanks de stukken water die geen enkel resultaat opleverden.


We troffen elkaar op een carpoolplaats en daarna reed ik kris kras door de stad achter Anne aan om uiteindelijk bij een trailerhelling uit te komen. Altijd makkelijk zo'n taxichauffeur als gids door een stad. Daar aangekomen bleek dat ik eerst een boodschap weg moest brengen. Een aardige havenmeester stond me toe gebruik te maken van de aanwezige toiletten. Gelukkig maar, want nu kon ik me tenminste weer opgelucht bewegen. Ondertussen was Anne al druk in de weer met de boot. Niet veel later kon deze te water. Nu was het nog een vraag hoe het met de trailer moest bij het parkeren. Toen we de  oplossing hadden gevonden werd de trailer verlost van zijn last en kon voor een aantal uren op stal.

Het weer oogde goed en wij gingen welgemoed aan de slag. We voeren heel wat water af, maar het wilde nog niet zo goed vlotten. Allerlei watertypes passeerden de revue en diverse technieken werden ingezet, maar helaas het baatte niet. Een enthousiast geworpen Arukushad stuiterde tegen een kade en kon direct door naar het vuilnis, omdat er een stuk van de kop was afgebroken. Zodoende werd er flink geïnvesteerd in vangsten die nog plaats moesten vinden.

Bij een brug gebeurde het dan toch. Mijn plug, een grote Salmo Boxer, werd gegrepen en leverde een snoekje van zo'n zestig cm op. Toen deze was teruggezet, bleek dat de Fatso van Anne een snoekje van ongeveer dezelfde afmeting dit stuk kunstaas niet had kunnen weerstaan en zo kon nummer twee worden geland. Deze vis gaf middels flinke verwondingen blijk van de aanwezigheid van aanzienlijk grotere exemplaren. Uren ben je bezig zonder resultaat en binnen enkele ogenblikken heb je beiden een vis gevangen!

 Daarna besloten we een ondiep stuk water op te varen, die eindigde bij een stuw. Maar voor we zover waren sleepte ik een kleine Pikefighter jointed aan mijn hengel en deze werd fel geattackeerd door een klein hongerig snoekje. Toch altijd weer een leuk moment en een bewijs van een gezonde snoekstand.
Vervolgens richten we ons op een inlaat van redelijk smerig water, maar tevens een plaats waar roofvissen de aanwezige kleine vissen regelmatig uiteen deden spatten. Onze gedachten gingen uit naar roofblei. Maar wat we ook probeerden, we konden geen roofvis strikken.

Voor de stuw troffen we een diep gat aan. Er was ook vis aanwezig. Met goede verwachtingen gingen we aan de slag. Zowel werpend als verticalend probeerden we de aandacht op onze lures te vestigen. Of het er nu aan lag dat we dit niet goed deden of dat er domweg geen interesse was, dat zullen we nooit weten. Maar dat ook hier geen vis voor ons te vangen viel, werd wel duidelijk.

Dan weer terug naar de brug om te lijken of we nog vissen hadden overgeslagen. Dit bleek niet het geval (?). Vervolgens naar een kade met een mooie harde bodem en een mooie diepte. Eerst wilde dit  niet zo goed lukken. Wel voelden we af en toe een tikje, maar vis vangen, vergeet het maar. Plotseling was het toch raak en werd er een forse aanslag gepleegd op het reactievermogen van Anne. Gelukkig was hij scherp genoeg om de vis geen kans te geven te ontkomen. Eindelijk was daar weer een verticale snoekbaars voor Anne en nog wel een hele mooie.

Dit geeft hoop en dus gaan we er met extra enthousiasme tegen aan. Bij een tweede drift wordt mijn hengel bijna uit mijn hand geslagen. Ik denk in eerste instantie ook een mooie snoekbaars te hebben gehaakt. Even later blijkt het een snoek te zijn die Honeyshad bruut heeft gegrepen. Geweldig om zo'n rover uit de tent te lokken. Na een paar plaatjes kan ook deze vis terug in zijn element.
Hier blijft het niet bij, want in het kolkende schroefwater van een schip worden meer snoekbaarzen actief. Ik weet er twee te vangen. Ze zijn kleiner maar niet minder welkom.

We hebben er vertrouwen in dat er meer vis gevangen kan worden. En die vlieger gaat inderdaad lop, als Anne andermaal met een kromgebogen hengel zijn tweede snoekbaars drilt. Ook deze keer weer een mooi formaat en een donker gekleurde vis.
Dan wordt het wel erg dreigend in de lucht en besluiten we er een punt achter te zetten. Bij de trailerhelling aangekomen, worden de hemelsluizen wijd open gezet. We traileren zo snel mogelijk en brengen onze spullen in de auto's in veiligheid
Iets eerder stoppen was waarschijnlijk beter geweest, maar tja wat is ook alweer "het moeilijkste van vissen"? Inderdaad "het stoppen". En zeker als je eindelijk een stek hebt gevonden waar je mooie resultaten boekt. In ieder geval hebben wij weer een geslaagde visdag beleefd en zie uit naar de volgende.