23 oktober. Bard is goed op dreef.

Het moest er weer van komen en na ons weekend met een groep vismaten, hebben we doorgepakt en een datum geprikt. En wat voor een dag!. Mooi weer en weinig wind en dus echt verticaal weer.
Dus spraken we af bij de grote rivier in de hoop snoekbaarzen te verschalken.

Het had wat voeten in aarde, maar veel later dan de bedoeling was, arriveerde ik na een overwonnen file bij de helling. Omdat mijn mobiele toestel zojuist was overleden, kon ik Bard niet op de hoogte stellen van mijn vertraging, maar hij had er vertrouwen in dat ik zou komen en zowaar daar was ik dan.

Ondertussen had Bard al weer mooie plaatjes geschoten van de opkomende zon. Dat is Bard wel toevertrouwd. We begonnen direct met het gereed maken van de boot om zo snel mogelijk het water op te kunnen. Eerst moesten we nog een beroepsmatig vaartuig voorrang verlenen op de helling, maar toen was het ook snel gepiept.
We hoefden niet ver te varen om de door ons meegebrachte shads aan de vissen te voeren. Het duurde ook niet lang dat Bard de tik, van een belangstellende bewoner daar beneden, ervoer.
Deze liet zich echter nog niet vangen.

Het bleek dat de vissen niet zo happig waren dat we onze slag konden slaan. Er moest worden gewerkt!
Dus ging het zoeken verder. En hier en daar wisten we onze eerste snoekbaarzen te vangen. Niet groot, maar desondanks de moeite waard. Je weet gewoon dat je op de juiste plekken zoekt.
Toch konden we nog steeds geen lijn vinden in de plekken waar de snoekbaarzen zich ophielden.
De vissen die we vingen kwamen van totaal verschillende plekken en van verschillende dieptes.

Onze zoektocht ging verder en interessante kribben dienden zich aan. We zochten het talud naar de vaargeul af en Bard registreerde een aanbeet. Interessant! Ik draaide de boot in het kribvak om het talud nog eens af te kunnen zakken. Daarbij kwam ik in het ondiepe gedeelte terecht. En daar kreeg ik nota bene een schitterende aanbeet op 1,60 meter water. De snoekbaars kam direct in de oppervlakte maar streed een dappere strijd. Ik was erg blij met deze onverwachte vangst en kreeg weer eens bevestigd hoe onvoorspelbaar vissen kan zijn.

Op het talud aangekomen ving ook Bard weer een vis. En hiermee kregen we de bevestiging dat tussen de 5 en zes meter de meeste vis te verwachten viel. Dus lag de focus vanaf nu daar, hoewel andere dieptes niet onbenut bleven om verrassingen niet uit te sluiten. We kregen meer grip op de situatie en Bard toverde nu regelmatig een vis te voorschijn. Zijn gedrevenheid, in combinatie met perfectie, leverde zichtbaar resultaat op. Ieder tikje, ieder friemeltje kreeg hij mee. Ondertussen was ik druk met het positioneren van de boot en het bestuderen van het landschap onder water.
In dit gebied was ik nog niet eerder geweest en dus moet je doorgaans eerst investeren om later te kunnen oogsten. Met Bard en de boot kreeg ik de mogelijkheden wel duidelijk in beeld.
We voeren af en toe een stuk verder, om elders de mogelijkheden te onderzoeken. Ondertussen bleven mijn vangsten beperkt, maar het genieten was er zeker niet minder om.

Bard ging consequent voor de slugs en deze bleken zeer geliefd. We stonden stil bij de wijze van het nemen van de prooi door de snoekbaarzen. Vandaag gingen ze blijkbaar vol voor de prooi want de hoofdhaak zat telkens mooi voor in de bek.
Ook het formaat van de vissen was de moeite waard. Vissen van ruim 50 cm waren geen uitzondering. Het weer was zodanig dat ik er naderhand regelmatig naar terug verlang nu het voortdurend nat en winderig is. Bovendien is de temperatuur ondertussen weer aanzienlijk gedaald.



De tijd verstreek en we hadden de terugweg aanvaard. Daarbij zochten we ook de ander oever op. Deze bleek ook interessant. Ook hier kwamen weer enkele vissen boven water.

Het is een gebied dat ik zeker vaker zal bezoeken en met mij vele anderen bleek gaandeweg. Hoewel wij 's morgens zeker niet vroeg waren, bleek dat er na ons nog meerdere boten te water waren gelaten. Maar op zo'n groot water is er voor veel mensen plek. Zeker als je elkaar respecteert en niet op elkaars lip gaat liggen. Wanneer bovendien de vis wordt teruggezet, kunnen we er in de sportvisserij goed mee uit de voeten.





We signaleerden nog een groep Galloway-runderen die in de ruigte blijkbaar veel zaden en dergelijke hadden opgepikt en hiermee uitgedost zorgden voor de nodige spreiding. Niet alleen door ze elders op het land te verliezen, maar ook door ze toe te vertrouwen aan het water. Zo wordt je weer eens op de natuurlijke feiten gedrukt: "Alles hangt met elkaar samen!"

Met een voldaan gevoel bereikten we de trailerhelling en besloten onze visdag met 14 vissen op de teller.

Samen ruimden we de boel op en konden onze thuisreis aanvaarden. Echter niet nadat ik Bard de jas van een andere vismaat had overhandigd. Deze was kort daarvoor bij mij thuis blijven liggen. Omdat Bard dichter inde buurt woont, konden we elkaar als vissers onder elkaar weer van dienst zijn. geweldig om deel uit te mogen maken van dit wereldje.