19 oktober Verjaardagscadeau voor Pris!

Je geeft  iemand die graag vaart / vist gewoon een dag met een visgids cadeau! Zo kon het dus gebeuren dat Pris,  als geschenk van haar zus, een dag met mij op stap ging. Ze had schitterend weer "uitgezocht" voor deze trip en dat is in het geval van een cadeau natuurlijk een bijzonder aangename bijkomstigheid.
Het enthousiasme van Pris om het water op te gaan was echt aanstekelijk. Daarom wilde ik geen tijd verloren laten gaan en besloot haar af te halen op het eerste het beste station.

Mooi op tijd parkeerde ik de auto met boot bij het station en wachtte de betreffende trein af. Op het perron ontmoetten we elkaar en vervolgden onze weg samen in de auto. In de buurt van de trailerhelling werd Pris steeds enthousiaster over de omgeving en daar aangekomen bood ik haar de gelegenheid eerst rustig rond te kijken, terwijl ik de boot in orde bracht.
Toen deze te water ging, was ze weer ter plaatse en bracht ik de auto en trailer weg. Teruggekomen stond ze helemaal te genieten midden op de boot en ademde de atmosfeer helemaal in.

Ondertussen was het etenstijd geworden en daarom toverde ik snel eten en drinken tevoorschijn om onze aandacht straks optimaal bij het vissen te kunnen houden en niet afgeleid te worden door rammelde magen. Het viel ons er beiden goed in en ondertussen gingen de hengels te water, om de kans op een vis niet onbenut te laten.
Waarop ik had gehoopt, gebeurde gelukkig al snel en de eerste snoek kon worden ingerekend.

Het was zaak om de kieuwgreep (met handschoen uiteraard) goed uit te leggen en vervolgens toe te passen zodat er leuke platen konden worden geschoten. Dat Pris er zin in had blijkt wel uit de stralende lach. En deze mocht ze deze dag nog een aantal keren tonen gelukkig.
Want ongeveer een half uurtje verder meldde nummer twee zich al. Zo kun je natuurlijk wel plezier beleven en als de zon dan ook nog zijn uiterste best doet de herfstdag een zomers aanzien te geven, dan is het feest compleet.

Behalve de snoeken, waren er ook nog veel vogels actief en enkele andere visboten. Ook deze vissers benutten deze omstandigheden alvorens de wintertijd in te gaan, met kortere en koudere dagen.
Zo af en toe werden de kleine pluggen door een baars gegrepen en tikte de teller lekker door.
Toen ik bij een vernauwing even de hengel van Pris overnam om deze te controleren op vuil, werd deze tijdens het binnendraaien keihard gegrepen. De boosdoener? Een roofblei natuurlijk en alweer een nieuwe ervaring voor Pris!

Een stuk verder zagen we twee vissers die in ons verbale contact blijk gaven van een zuidelijke afkomst. Aan de hengels bungelden enkele grote pluggen en dat vond ik verontrustend. Dit bleek terecht, want zij hadden nog niet gevangen, terwijl wij al aardig opschoten met snoeken, baarzen en een roofblei.
Omdat we in feite slechts een middag ter beschikking hadden konden we niet zo heel ver varen en dus moesten we na enkele uren rechtsomkeert maken.

Op deze terugweg kwamen we toch weer mooie vissen tegen, zoals deze snoek. Ondertussen was het wel al kouder geworden en moest de jas er wel bij aan. Maar dat er geen regenkleding aan te pas hoefde te komen, maakte dit een bijkomstigheid.
We passeerden nog meerkoeten, reigers en aalscholvers. De meerkoeten waren weer talrijk aanwezig en niet alleen in getal, maar ook in lawaai en activiteit. Pris kon het niet aanzien hoe twee mannetjes elkaar bevochten.

Een wijfje kon niets veranderen aan de strijdlust van de mannen, die elkaar wilden verdrinken. Ik voer er dichter naar toe om ze te verjagen. Maar de strijd ging onverminderd door! Pas enige tijd later koos er één het hazenpad, achtervolgd door de ander.
Pris kon weer opgelucht adem halen.
Hoewel de aanbeten nu wel minder werden, liep de teller nog steeds door. Behalve een handvol snoeken, landden we ook een handvol baarzen.



Ze waren niet allen even groot, maar ook dan blijven het sieraden van het water. In de buurt van de trailerhelling vroegen enkele mannen zich af of we wel iets gevangen hadden. Op dat moment diende zich weer een stevige aanbeet aan. Helaas verloor Pris het contact tijdens de dril; gelost! De mannen waren verbaasd ons zo bezig te zien. Helaas kregen ze niet mee dat ik zo'n vijftig meter verder nog even het gevecht aan kon gaan, maar ook deze vis raakten we voortijdig kwijt.



Het was mooi geweest en ik pakte de boot weer in en samen vertrokken we naar Tiel. Daar wachtte Pris de ontvangst bij haar zus, zodat ze direct haar verhaal kwijt kon en het avondeten kon genieten. We hadden eens schitterende dag meegemaakt die zeker voor herhaling vatbaar is.