We vingen mooie snoekbaarzen en losten er ook verscheidene. Maar zoals gezegd, het weer werkte niet mee en vandaar de fototoestellen ook goed opgeborgen bleven. Het regende de hele ochtend en er waren veel momenten dat het ophield met zachtjes regenen! Dan kwam het water echt met bakken naar beneden. Tegen de middag waren we beiden doorweekt en hielden we het voor gezien. De keuze die we ten aanzien van onze kleding hadden gemaakt bleek achteraf bezien dus niet juist. Toch waren we niet ontevreden met de vijf vissen die we hadden gevangen. Het aantal aanbeten was zeker het dubbele en dus hadden we veel actie gehad. Nu zit Peul weer in Oostenrijk en kan hij dromen van de vele en mooie Nederlandse vissen die hij heeft gevangen en teruggezet natuurlijk.
Ik was ruim op tijd bij de helling en had alles gereed staan toen de mannen arriveerden. Zodoende konden we na de persoonlijke kennismaking snel het water op. Achter ons aan kwamen nog twee boten, die gingen proberen vis te verschalken. Maar eerst begon ik met het uitleggen en demonstreren van de verticaal-techniek. Met name het volgend van de bodem en het zo kort mogelijk houden van de lijn tussen de top van de hengel en het shadje, was daarbij het item. Omdat een andere boot ons gezelschap blijkbaar wel aangenaam vond, besloot ik direct een stuk verder te varen. Persoonlijk heb ik behoefte aan ruimte en zeker als daar alle gelegenheid toe is. Een nadeel vandaag was de harde wind. Dit maakte het er, in combinatie met de harde stroming, niet makkelijker op. Bij het tweede of derde kribvak voelde ik een lichte aanbeet en zette direct de haak. Naast de boot wist de kleine snoekbaars zich van de haak te ontdoen en was de quick release een feit. Dit gaf echter wel vertrouwen, hoewel deze achteraf volkomen onterecht bleek. Wat we ook probeerden, de aanbeten bleven uit.
Toen we halverwege de middag weer bij de helling kwamen, bleken de andere boten al verdwenen. Waarschijnlijk hielden zij het al eerder voor gezien!
