7 juli 2012, Reinier komt op herhaling.

Vorig jaar stapte ik voor het eerst bij Reinier in de boot. Hij wilde met zijn eigen boot ervaring opdoen op een hem onbekende rivier, met klein materiaal.
Nu koos hij voor een kleinere rivier in een schitterende omgeving.

Terwijl ik stond te wachten op de afgesproken plaats, ging de telefoon. En zoals je kunt verwachten, was er een afslag gemist en moest ik even wachten. Het is in het leven immers vaker zo dat je eerst ergens moet zijn geweest om het te herkennen.

Al snel was de schitterende boot in gereedheid gebracht en konden we beginnen. We kozen voor de meer toeristische route. Bij een smalle doorgang lokaliseerden we een schooltje baarzen en wisten een paar aanbeten uit te lokken. Niet iedere aanbeet leverde een vis op, maar welke de actie die we verlangden. Even voorbij de doorgang kreeg Reinier nog wel een snoeiharde aanbeet, maar daar bleef het helaas bij. Na een poosje besloten we door te varen.

Bij een fraaie verbreding in de rivier met sterk wisselende dieptes, besloten we het talud af te werpen. Na vele vruchteloze pogingen, bespeurde Reinier iets en bleek dat zijn nieuwe shad onmiskenbaar de wonden van de beet van een snoek te vertonen. We bestookten de plek nog een aantal keren en jawel hoor, hetzelfde gebeurde nog een keer. Daarop zette ik een veel kleinere shad in. Al na enkele worpen was het raak en kwam de rakker naar boven. Een snoekje van zo'n zestig cm, die er niet echt welvarend uitzag, kwam naar boven. We hebben deze snel onthaakt en terug gezet.

Hoewel we ook groot kunstaas hebben ingezet, bleek toch weer dat op dit water het kleinere spul favoriet is. Na enkele uren kwam er weer zo'n zilveren pijl mijn plugje halen. De aanbeet fenomenaal en na een fijne dril kon deze fraaie roofblei worden vereeuwigd.
We zetten er alles op in om nog meer van deze vissen in de boot te krijgen. Dit ging echter niet vanzelf. Daarom besloten we het anders te doen. Onder meer de Asp-spinner en de Teppan Vib werden aangelijnd en daar gingen we: speedtrollen!

En warempel het lukte! Niet groot maar wel raak. Een kleine roofblei had de Asp-spinner gegrepen. Terwijl ik de Teppan Vib binnendraaide, werd deze gegrepen door een baars. En daar sta je dan met twee vissen. En we hebben ze geëerd!
Dit zijn altijd weer van die onverwachte gebeurtenissen, die je wel uitlokt, maar niet verwacht. Heerlijk dat vissen toch, altijd het onverwachte. Zoiets als dromen die in vervulling gaan.

Daarna was het weer geruime tijd rustig en hadden we de terugweg reeds aanvaard. Omdat de klok niet stil had  gestaan moesten we wel een beetje doorvaren. Daar had een snoek geen problemen mee en ging vol in de aanval op de plug van Reinier.
Hij stond vervolgens geruime tijd met een hengel die aardig in een hoepel werd getrokken. Na lange tijd werd de dader zichtbaar en kon worden geland. Een fraaie snoek was het haasje.

Nadat deze terug was gezet, konden we de laatste etappe van het traject in gaan. Opnieuw passeerden we de vernauwing en ook nu werkten de baarzen mee. We wisten er weer een paar te verschalken.
Enige tijd later, terwijl de aanbeten uitbleven, dacht Reinier vuil binnen te halen, toen bleek dat een kleine snoekbaars meekwam. Op zich ken ik dit wel van de snoekbaarzen. Je twijfelt dan of ze er nog wel zijn, totdat ze vlak bij de boot zijn. Dit exemplaar kon snel weer terug. Ze maakte wel dat we nu vier verschillende soorten hadden gevangen.


Reinier kent nu de potentie van dit water en zal het niet nalaten zijn partner te verleiden om hier eens samen te gaan varen. Het is het alleszins waard. Nederland van zijn mooiste kant.