12 juli 2012, Windes hebben iets met wind !!

Eduard vindt het heerlijk op het Nederlandse water. Hij heeft er graag een flinke reis voor over en hoewel hij liever in gezelschap komt, kan hij de verleiding niet weerstaan, af en toe alleen te reizen.
Ook nu weer kom ik te laat op de afgesproken plek! Ik streef er altijd naar een half uur van te voren aanwezig te zijn, om mijn gasten welkom te kunnen heten en de boot startklaar te hebben. Bij Eduard lukt me dit nooit! Onder het bijpraten maak ik de boot klaar.  De Honda heeft gisteren net een beurt gehad en is nu voorzien van een hydrofoil. Dit moet helpen om de boot sneller in plané te brengen.

De rivier blijkt flink te zijn gestegen. Hoewel deze al lange tijd stevig stroomt, is de waterstand nu beduidend hoger. Al snel kondigt de regen zich aan en dit zal nog geruime tijd zo blijven, waarbij het regelmatig ophoudt met zacht te regenen. Met bakken komt het water baar beneden en de luchtbellen tonen het versmelten van de elementen, water en lucht. Wij zitten er als verzopen hondjes midden in. Maar we zijn niet kapot te krijgen!(alhoewel?). Ieder geval houden we vol en zetten in op hetgeen zich daar onder de waterspiegel roert. Helaas is dat niet heel veel, want de snoekbaarzen lijken spoorloos verdwenen en de baarzen zijn evenmin erg aanwezig. Wat zich vandaag wel roert, dat zijn die hele grote voorns, wel windes genaamd. Overigens herken ik steeds vaker kenmerken van verschillende soorten, verzameld  in één vis. Bastaards zullen we maar zeggen. Het plezier om ze te vangen is er echter niet minder om.

We krijgen behoorlijk wat aanbeten, vooral in de ondiepe oever. Helaas gaat zeker de helft verloren. Eigenlijk geen wonder, gelet op het kleine kunstaas dat ze voorgezet krijgen. Toch zijn deze wel zo verleidelijk dat we er veel reacties op krijgen.

Later op de dag breekt de zon door, bijgestaan door een harde wind, die de wolken verdrijft. Het volgende probleem, na de regen is de wind en niet de drup zoals verwacht.

We proberen verticalend nog snoekbaars aan de schubben te komen, maar enkele geijkte stekken zijn volkomen onbevisbaar. De boot wordt er domweg af geblazen. Hier en daar weet ik backtrollend op de benzinemotor nog enkele taluds af te vissen. Een aanbeet die een leuke dril oplevert, eindigt alsnog in teleurstelling. Ik zie de schim nog even langskomen om vervolgens met lege handen te staan.
Een baars houdt zich niet aan het ingestelde embargo en toont zijn aanwezigheid. We hebben dus toch weer iets weten uit te lokken.

Voor de wind, tegen de stroom in, zetten we dieplopende pluggen in, onder aan het talud. Hoewel de aanbeten uitblijven, is er dan ook daar toch nog een vis die uit de toon valt. Een toon die ons overigens wel aanstaat.
Terwijl ik de hengels binnenhaal en de boot uit de kant stuur, staat Eduard ingespannen te drillen. Het is een serieuze tegenstander. Wanneer de snoek in de oppervlakte komt, drijft de boot er als het ware naar toe. Onder dergelijke omstandigheden is scheppen eigenlijk de enige optie. Vooral omdat je voortdurend de boot uit de kant en uit de buurt van passerende schepen moet houden.

Het lukt desondanks een paar plaatjes te schieten. Iets dat Eduard deed voordat het visvirus zich aandiende. En dan doel op het schieten als jager. Nu is het vanzelfsprekend catch & release, ook voor deze snoek.