Pim en ik wilden er voor het einde van het seizoen nog een keer samen op uit. Omdat Pim zijn boot een allesomvattende opknapbeurt laat geven, trek ik de Princecraft uit de stal. Ze heeft er zin in!
Onderweg zie ik dat de afgesproken tijd wel krap wordt. Het grote aantal auto's dat stil staat voor mijn neus, maakt normale progressie echter onmogelijk. Toch mankeert er uiteindelijk niet zo heel veel aan en dan treffen we elkaar. Pim heeft zijn spullen al bij de helling gestald en heeft er dus ook zin in.
Niet veel later zakt de boot rustig het water in en ontfermt Pim zich over haar. Nadat de auto en trailer geparkeerd zijn, ga ik aan boord en start de Honda. We varen naar het midden van het landelijke riviertje en maken daar onze hengels klaar. Onlangs was ik er nog met Luus, maar nu gaan we de andere kant op. Pim heeft alleen oude geluiden ontvangen over dit water en deze waren niet best. Maar ik heb er wel vertrouwen in en biedt Pim meer inzicht in de mogelijkheden die ook voor hem openstaan als gids. Het zal voornamelijk slepen worden, maar we houden alle opties open voor variatie.
Ik gebruik in deze tijd van het jaar graag kleinere, dieplopende pluggen. Op dit water heb ik ook goede ervaringen met de firetiger-kleuren en zet deze dus direct in. Pim heeft wat grotere pluggen meegebracht maar schakelt gaandeweg de dag over op mijn pluggen. Zo leer je weer van elkaar.
We zijn een paar honderd meter onderweg als mijn
Salmo Boxer 7 wordt gegrepen. Ik vis aan de buitenzijde en Pim langs de oever. Blijkbaar liggen er hier meer, want ook hij krijgt een aanbeet. Helaas moet hij deze vis snel lossen, terwijl de mijne blijft hangen. Zo komt een dikke zeventiger als eerste vis binnen. Duidelijk zijn de paai-verwondingen te zien. We varen nog een extra keer over de plek om te zien of er meer actieve vis aanwezig is. Helaas blijven volgende aanbeten uit.
Maar wij genieten van het mooie weer en de schitterende omgeving. We komen bij een plaats waarvan ik weet dat je er een ommetje door de bebouwde kom kunt maken. In eerste instantie wil ik per abuis een doodlopende vaart invaren. Wanneer ik de vergissing bemerk, wil ik mijn vaarroute corrigeren en lift de hengel. En jawel hoor, dit was blijkbaar precies wat er nodig was: een keiharde aanbeet is het resultaat. Zodoende kan nummer twee op de foto. Een mooie tachtiger illustreert de voortgang in het formaat van de gevangen vissen.
We varen eerst een putje op en werpen de oevers uit, op zoek naar vissen die bij deze mooie zomerse temperaturen de oevers opzoeken. Dit levert ondanks onze verwoede pogingen niets op. Ook de vis die zichzelf verraadt, door een uitval naar prooivis, ziet ons kunstaas niet zitten. Dan maken we het ommetje dat ik in gedachten had en komen door schitterend gerestaureerde bebouwing. We moeten het hier mee doen, want de vis ter plaatse verroert geen vin. Daarom gaan we de rivier weer op en vervolgen onze weg.
We komen bij een verbreding van de rivier en ik volg de diepe oever in de hoop op een mooie snoekbaars. De Bomber loopt aan een Titanhengel mee aan een dunne lijn en kan zo mooi de diepte in.
Dan ziet Pim ook hoe de hengel in één keer finaal wordt kromgetrokken. De aanbeet zegt mij eigenlijk al voldoende en even later verschijnt er inderdaad een fraaie roofblei in de oppervlakte. Voor Pim is dit een primeur en hij wil er ook wel zo een! Wat we ook proberen, het gaat echter niet lukken. ook niet op het traject waarvan ik weet dat er vaak roofbleien huizen. We varen er meerdere keren doorheen en bieden daarbij allerhande specifiek aas aan.
Het lukt ons niet enige actie op te roepen. Hoe anders is het bij de witvissers die brasem na brasem landen.
Dan komen we aan bij een kolk, met een diepte die je verbaast op dit water. We schakelen over op de elektromotor en shads van verschillend formaat speuren verschillende waterlagen af naar rovers. De verlangde respons blijft uit en dus gaan we over op een andere discipline: werpen. Maar ook hierop krijgen we niet het gewenste antwoord. Dus slepen we verder en komen wat tijd betreft aardig in de buurt van het keerpunt.
Dan wordt de Bomber opnieuw gegrepen en wordt ook direct de slip van de Melissa aangesproken. Dit betekent dat het om een serieuze vis gaat. Pim kent dit inmiddels wel van mij; licht materiaal en grote vissen. Na een stevige dril kan ik ruim een meter snoek voor de lens van de camera houden.
Wat een genot, schitterend weer, schitterende vissen en een vismaat die zo mogelijk nog enthousiaster is dan ikzelf.
Over de terugweg kunnen we redelijk kort zijn. Pim wist op een grote Hornet plug nog een mooie baars te haken en daar bleef het bij. Maar we waren helemaal blij met deze dag en de mooie vissen waarvan we samen genoten. De verdeling van de vangst blijft voor mij een raadsel, want enige dagen later bleef ik zonder vis en haalde Luus er het liefst acht binnen. Zo zal het altijd zijn en dan is het vooral zaak om de boot te laten vangen en zelfs als dat niet lukt, dan is er genoeg te zien. Deze dag zagen we bijvoorbeeld weer een ijsvogel. Zie dit maar als een kroon op de dag!
Voordat de boot weer op de trailer ging, pakten we alles in, zodat er geen schade aan hengels e.d. kon ontstaan. Toen was het nog een fluitje van een cent en samen met Pim was de Princecraft al snel weer ingepakt en kon ze terug naar de stal.
