29 oktober 2011, Een geheel nieuwe ervaring.

Walter en Arwin vissen al heel lang samen en willen eens iets nieuws proberen. Er zit een beetje de klad in met het vissen vanaf de kant. Dit gaat ten koste van het plezier en dus hebben ze gekozen voor een nieuwe richting. Althans deze willen ze eens ervaren in de hoop op kromme hengels.

In het vooroverleg hebben we zo goed mogelijk de mogelijkheden en verwachtingen op elkaar afgestemd. Dit betreft ook de lunch die ik voor hen verzorg. Dit geeft me veel voldoening moet ik zeggen, een paar gasten een complete dag aanbieden, inclusief natjes en droogjes. Uit eigen ervaring weet ik dat je als gast echt een vakantiegevoel kunt ervaren. Gewoon een hele dag weg zonder je ergens druk over te hoeven maken!

Wanneer ik bij de trailerhelling verschijn is het nog bijna donker en direct begin ik aan de voorbereidingen, zodat de boot volgens afspraak te water kan. Een andere (Belgische) boot gaat reeds in het donker het water op, maar daar begin ik niet aan op een drukke rivier als de Waal. terwijl er meer boten verschijnen, komen ook Walter en Arwin aan. Bij nader inzien waren ze er veel eerder, maar hadden ze nog even een ommetje gemaakt. En dit terwijl ze toch 5 kwartier hebben moeten rijden om hier te komen.

Zodra het licht genoeg is laten we de boot in het water zakken en zien hoe het aantal boten gestaag toeneemt. Dit vooral in verband met een groepsafspraak van een groep pro-staffers met "vossenkoppen".

Wij zoeken de rivier op, maar gebruiken dit kribvak als proeftuin. Dit wil zeggen, proeven aan het verticaal vissen. Hiervoor heb ik speciaal een aantal shads met zware loodkoppen geprepareerd. Zodoende kunnen we eerst oefeningen doen om contact met de bodem te houden. Zodra er gevaren wordt of de stroom grip krijgt op de shads wordt het merkbaar moeilijker het juiste gevoel te houden. Maar gaandeweg gaat het steeds beter en verkassen we naar volgende kribvakken. Voorlopig blijven aanbeten echter uit. Ik kan ze zelf in ieder geval nog niet registeren. Ik doe zelf namelijk mee om een idee te krijgen bij de aanwezigheid van vis en de diepte waarop de snoekbaars zich bevindt. Want het gaat uitdrukkelijk om snoekbaars, maar mooie baarzen en snoeken zijn ook heel welkom.

Na enkele kribvakken te hebben geoefend, vaar ik naar de overkant van de rivier om in bekende kribvakken onze slag te slaan. We moeten ondertussen wel een beetje haast maken met die vele boten op het water.

Later worden we inderdaad geconfronteerd met vakken die "bezet" zijn. Gelukkig kunnen we nu nog lekker aan de slag en niet veel later tovert Walter de eerste vis in de boot. Een dikke vijftiger kan op de foto en daarmee zijn we erg blij. De eerste vis die ik weet te haken, gun ik Arwin. Op deze manier komt er al weer een beetje meer gevoel tot stand met onze snoekbaars en niet veel later laat Arwin zien dat hij ook zijn mannetje staat. Zo links en rechts komen er een paar vissen los, hoewel het niet wild is.

Opeens is er grote hilariteit in de boot. Walter heeft een brasem van 55 cm voor in de bek gehaakt. Nu was het altijd Arwin die zei dat hij voor de brasem kwam wanneer hij de snoeken niet kon vangen. Blijkbaar liet hij de brasem nu aan Walter, omdat hij de snoekbaarzen wel wist te vangen!! In ieder geval lagen de mannen dubbel in de boot.

Aangekomen bij een echt interessant kribvak, blijkt dat er twee boten in liggen! Vandaar dat ik besluit opnieuw de overkant van de rivier op te zoeken.

Ondertussen zien we veel schepen passeren en spreken we over de gigantische duwbakken, die twee aan twee in viertallen richting elektriciteitscentrales gaan en met twee keer drie terugkeren. Ze vervoeren zeven dagen in de week, dag en nacht bergen steenkool en je vraagt je af hoelang zoiets door kan gaan zonder nadelige consequenties.

Aan de overkant kunnen we geen potje breken. De vis lijkt wel ingeslapen en onze shads kunnen hier blijkbaar weinig aan veranderen. Een boot met twee vissers die hier iedere week komen en de rivier kennen als hun broekzak, komen even langszij. Zij hebben aanzienlijk beter gescoord en zaten in één van boten in het roemruchte kribvak. Ze vragen ons of we een ander traject al hebben geprobeerd, omdat dit stuk ook erg goed zou zijn. Deze ervaring had ik met Lucien al eens opgedaan en dus hadden we het inderdaad al geprobeerd, echter zonder succes. In het kribvak waar we op dat moment zaten, kwamen weer een paar beten en met name Walter wist hiervan te profiteren.

Ondertussen werd het ook tijd terug te gaan. We bezochten de kribvakken waar we eerder succesvol waren geweest en andermaal kwam er vis aan boord. Een heuse Spitfire kwam nog overgevlogen en zo zie je maar wat je mist als je thuis blijft zitten. Omdat ik de boot om 17.00 uur uit het water wilde hebben, hebben we tegen die tijd alles opgeborgen en zijn naar de trailerhelling gevaren. Omdat de andere boten ook druk waren met traileren moesten we even wachten, maar werden wel keurig geholpen bij het landen.

Als vissers onder elkaar waren we al snel met de anderen in gesprek en tussendoor hebben we de boot uit het water getrokken. Omdat ik dus het liefst alleen de boot klaar maak voor vervoer, zijn Walter en Arwin vertrokken met nog zo'n anderhalf uur rijden voor de boeg. Ze kunnen terugkijken op een dag met 10 snoekbaarzen en een memorabele brasem.

Nadat alles in gereedheid was gebracht heb ik de ondergaande zon nog even vastgelegd. Wat kan een rivier dan toch mooi zijn!

De volgende dag mocht ik bijgaand bericht ontvangen.

Bedankt voor de leuke foto's. We hebben allebei echt genoten van de dag. Je bent zelf lekker relaxed geweest en het eten was ook goed verzorgd. Ik denk dat er nog wel een keer een vervolg komt .