12 t/m 28 oktober 2011, Vissie Vruttie

In de achterliggende periode ben ik er verscheidene keren op uit geweest, met wisselend resultaat. Mede om de achterstand in de verslaglegging weg te werken, heb ik daarom gekozen voor een mix van de verschillende vissessies. Ik was twee keer op de rivier met de boot en benut de kortere beschikbare momenten om de sierwateren in de directe omgeving weer eens te inventariseren op aanwezige snoeken.

----------------------------------------------------------------------

Om met het eerste ingrediënt van de vruttie te beginnen, dit was een schitterende dag, met achteraf bezien een verkeerde keuze. Helemaal klopt dit niet, want als je inzet op vooral snoek, vis je anders dan op een dag van louter verticalen. Met Daan, was ik de rivier opgegaan. I.v.m. met zijn verjaardag, geruime tijd geleden, had hij nog een volledig verzorgde visdag tegoed. De avond van te voren was ik dus al druk met de bestelling.




Gevulde koeken, gekookte eieren, boterhammen met jonge kaas en chocolademelk. Het ging allemaal mee deze dag en goede hoop op een mooie snoek. Tijdens het slepen met groot kunstaas, zowel diep als in de oppervlakte passeerden we een boot die puur voor het verticalen ging. Het water stroomde niet, maar op grote diepte (8 meter)  hadden de mannen al enkele snoekbaarzen weten te verschalken, zo verklaarden ze.

Wij zetten onze zoektocht voort en varieerden af en toe met verticalen. Helaas leverde dit niets op. Ook op de plekken waar toch enige stroming waarneembaar was, bleven aanbeten uit. Behalve dan die ene tik, die ik op enig moment waarnam. Wel vloog er van alles boven water rond, waarbij het ene gakte en het andere oorverdovend bromde.

Ook andere vissers gaven blijk van de slechte zin van de vissen. Op de terugweg spraken we iemand die onze ervaringen deelde, maar wist te vertellen dat de bewuste boot van die ochtend, een aanzienlijk aantal snoekbaarzen had weten te verschalken, waarbij ook grotere vissen.

Vanzelfsprekend hebben wij deze dag ook verticalend afgesloten. Zodoende kregen we toch nog twee serieuze aanbeten, waarvan ik er één wist te verzilveren. Dus zijn we weer wat wijzer geworden. Het vissen blijft een boeiende bezigheid!!

------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Het mooie weer dwingt me om iedere dag toch een paar uren buiten te verblijven. De wintertijd komt er al weer aan en dan kunnen we die extra vitaminen wel gebruiken. Een goede reden toch om lekker langs het water te struinen. De eerste keer heb ik een kleine heldere sloot in korte tijd afgevist. In voorgaande jaren had ik hier al een paar snoekjes gevangen en nu herhaalde zich dit. Een kleine groene frog met een ligt loodkopje haalde aardige kapriolen uit en dit leverde twee mooie vissen op. De frog kwam flink gehavend uit de strijd en heeft ondertussen plastische chirurgie ondergaan. Het resultaat is dat het weer volledig kan worden ingezet, op zoek naar snoek. Een man die me enige tijd gade sloeg, bleek het vissen nog niet zo lang geleden te hebben opgepakt en ving ter plaatse kleine voorntjes met de dobber. Hij was verbaasd mij in korte tijd twee snoeken te zien vangen. Er ging een wereld voor hem open en wie weet treffen we elkaar in ons visleven nog vaker.

----------------------------------------------------------------------

Met twee Duitse gasten heb ik we andermaal een mooie rivier bevist. Net als met Daan was het prachtig weer, hoewel de temperatuur aanzienlijk was gedaald. We hebben geen mogelijkheid onbenut gelaten en alles uit de kast gehaald. De pluggen hebben slepend alle waterlagen afgetast naar alle mogelijke rovers en werpend zijn meerdere locaties uitgeworpen. Hierbij belandde het kunstaas ook enkele keren tussen de stenen en hebben we deze met beleid teruggehaald. Één kleine snoek volgde op enig moment de plug van Edgar, maar de aanbeet was niet overtuigend genoeg om de haak te kunnen zetten. Verticalend hebben we de rivierbodem afgezocht naar met name snoekbaars en ook een interessant talud bij een zandafgraving. Hier stond het bomvol met vis, maar de rovers gaven geen enkel teken van leven.

Er was overigens wel veel te zien, op en aan het water. De grote zilverreiger was voor mijn gasten een bijzondere ontmoeting en ook een ijsvogel deed onze harten sneller kloppen. Daarnaast waren er veel ganzen en eenden in verschillende soorten.

Onderweg zorgde ik er wel voor dat de inwendige mens goed verzorgd werd. Uiteindelijk kwamen we bij een paar diepere gaten vlak achter de koppen van enkele kribben. Daar kreeg ik een aanbeet waarbij ik de vis geen kans gaf te ontkomen. De dril liet ik aan Eduard, die er veel plezier aan beleefde. Omdat de dag al op zijn eind liep, ging het daarna terug richting trailerhelling. De laatste kilometers hebben we de pluggen nog een laatste kans gegeven om zich te bewijzen. Die kans hebben ze helaas niet benut. Omdat we alles uit deze dag hebben gehaald, was het donker toen ik de boot weer ingepakt en wel naar huis kon rijden. De volgende ochtend stond onderstaand bericht van Eduard al weer op me te wachten.

Hallo Johan
Ich wollt dir nur noch mal sagen, daß der Tag gestern auch ohne große
Fischbeute richtig gut war. Wir sind gut und sicher nach Haus gekommen und
werden sicher bald wieder bei dir auftauchen.

--------------------------------------------------------------------

Ten slotte heb ik nog een paar uurtjes het sierwater bestookt met de nieuwste aanwinsten uit het Spro-assortiment. Deze zien er uitdagend uit en ik wilde wel eens weten of de snoeken er net zo over dachten. Dit bleek inderdaad het geval. Het water was schoon en helder en makkelijk te bevissen. Op het eerste stuk haakte ik een mooie snoek op de Screamin Baby Devil met een schitterende dril is tot gevolg. Dan weet de vis, wild slaand met de kop, zich te bevrijden van de haken waarvan de weerhaken zijn plat geknepen. De aanbeten en de dril geven mij ondertussen zoveel voldoening dat ik hier volkomen vrede mee heb. Zeg maar een ingecalculeerd risico, dat je bewust neemt.

Op dit water hebben de snoeken waarschijnlijk een soort territorium. Want gaande weg haakte ik snoeken op een redelijk afgebakend stuk water en telkens maar één. De Screamin Triple Devil bevalt me zowaar nog beter. Langzaam zinkend en met een schitterende actie weten ze meerdere snoeken te verleiden. Ook op een stukje water, waar ik van een paar jongens te horen kreeg dat zich daar alleen maar kleine vissen ophouden. "Volgens mij wonen hier ook nog wel een paar snoekjes", laat ik de jongens weten. Zij hebben ze niet meer gezien, maar ik wel! Schitterend om te zien hoe de Devil gevolgd werd tot vlak onder de kant, waar het snoekje voor mijn voeten bleef liggen. Even later ging ze er als een speer vandoor. Ten slotte deed de schitterend ogende BBZ shad ook nog een duit in het zakje. Heerlijk om zo vlak bij huis even een visluchtje te scheppen!.

------------------------------------------------------

Hoewel er morgen weer een dag gidsen op het programma staat, kan ik de verleiding niet weerstaan om toch nog even te peilen hoe de bijtlust van de snoeken in de nabije sierwateren er bij staat. Het lijkt wel zomer en in een shirtje loop ik enkele vijvers af. Hoewel ik plotseling veel tumult zie tussen de afstervende plompenbladeren, weet ik geen aanbeten uit te lokken. Dus ben ik even verder gaan kijken.

Bij een van de eerste worpen komt er een snoekje achter de Triple Devil aanzwemmen. Fascinerend vind ik zoiets. Vrijwel zonder beweging en geheel geluidloos, volgt de rover tot vlak onder de oever. Geheel gefocust op het kunstaas blijft de vis doodstil liggen. Omdat ik ter plaatse geen mogelijkheden zie om de vis uit de tent te lokken, moet ik het hier bij laten. De volgende beweging die ik maak, is voldoende om de vis weer terug te laten schieten naar het diepere water. Ik zet de groene kikker weer in en direct is het raak. Deze wordt vol overgave gegrepen, maar de haak kon blijkbaar onvoldoende worden gezet, dus over en uit.

De wetenschap dat je goed bezig bent, geeft vertrouwen en zo zet ik mijn zoektocht voort. Een stukje verder komt er een mooie snoek mee zwemmen en deze wil ik toch graag iets beter bekijken. Gelukkig sta ik op een plaats dat ik de "figger eight" toe kan passen en jawel hoor, de snoek tuint erin. Een heftige dril is het gevolg en niet veel later zie ik dat deze vis 68 cm lang is.

Daarna blijft het helemaal stil, ongeacht het kunstaas dat wordt aangeboden. Ook het snoekje dat de kikker zo graag wilde hebben, werkt niet mee. Dus neem ik met een voldaan gevoel afscheid van een stukje water dat mij al veel gedenkwaardige momenten heeft opgeleverd. Ook in de tijd ik nog met de vaste stok op witvis viste en de omliggende weilanden nog geen plaats hadden hoeven maken voor de gigantische gebouwen die er nu staan.