Zaterdag 1 oktober zou het gebeuren, samen met Egon en Lambert zouden we revanche nemen op de Mookerplas. Niet zozeer op de vissen, maar op de waterpolitie. Een jaar geleden waren we daar ook in onze bellyboat en toen was de waterpolitie van mening dat we in overtreding waren, c.q. we werden geacht zonder vergunning te vissen.
De tekst in de vergunning "alleen van aangewezen oevers" werd door hen geïnterpreteerd als dat er niet vanuit een boot mocht worden gevist. Nadien is er met Sportvisserij Nederland en de betreffende Federatie gecorrespondeerd, waarbij duidelijk werd gesteld dat deze uitleg niet juist was. Desondanks meende de betreffende agent twee van drie "overtreders" een acceptgiro te moeten doen toekomen! Ondertussen zijn deze niet betaald en heb ik een brief aan het dossier van het Justicieel Incasso Bureau toegevoegd. Hoewel er nu ruim een jaar is verstreken, hebben we niets meer gehoord! Of dit zo blijft, zal de tijd leren.
In ieder geval wilden we onze volgende visdag niet meer laten verpesten en dit moest dus 1 oktober gebeuren. Helaas moest Lambert wegens drukke werkzaamheden op het laatste moment afhaken.
Dus hebben Egon en ik ons beste beentje voorgezet om er een fijne dag van te maken. Dit is helemaal gelukt, de vissen buiten beschouwing gelaten. Een dikke dertiger baars kwam al snel bij mij langszij en bleek enkele uren later de enige geïnteresseerde. Daarom besloten we te verkassen naar het een ander water.
Hier hebben we wederom heerlijk gevist. Een ijsvogel deed onze harten even sneller kloppen. Maar de vissen lieten ons lekker sudderen in onze T-shirts. Zelf bleven ze stoïcijns en negeerden onze pluggen, shads en dropshots. Pas toen de zon beduidend lager stond, kwam er nog wat actie. Beiden wisten we nog een paar baarzen tot een aanbeet te verleiden. Slechts één liet zich echt vangen. De anderen kozen voor de quick release escape.
Omdat de
zondag, 2 oktober, eveneens een zomerse dag zou worden, besloten mijn echtgenote en ik deze kans met beide handen beet te pakken. Met andere woorden we gingen het water op met de boot. Redelijk op tijd kwamen we bij de gekozen trailerhelling en kwamen al snel tot de conclusie dat we niet veel later hadden moeten zijn. Achter elkaar kwamen de boottrailers aan om van hun lading te worden verlost. En er werd weer veel moois en snels aangevoerd!
De Princecraft lag er al snel in en ik vertrok naar rustiger oorden. Ter plaatse waren namelijk veel roeiers actief en het was wachten op de jetski's en waterskiërs. Dus eerst het gas erop en ver weg van de helling. Al snel hadden we mijn bestemming bereikt en gingen we in de rustige stand. Greetje genietend van de zon en ik met twee hengels in de aanslag. Heerlijk rustig gleden we over de spiegel, waarmee de rivier de omgeving een dubbel aanzien gaf. We genoten volop en gaandeweg kon er steeds meer kleding uit. Een groepje staartmezen vermaakte ons geruime tijd met hun uitbundige gedrag. Wellicht ook nog even profiterend van deze late zomerse dag. De Galloway runderen van het aangenzende natuurgebied stonden tot hun buik in het water.
Onder water was het hetzelfde verhaal als de dag ervoor. Geen enkel teken van leven, tot een kleine plug toch even werd gegrepen. De hengel veerde echter direct weer terug en daarmee was ik een illusie armer. Toch werd er enige tijd later een nieuwe dreun uitgedeeld en als gevolg daarvan kon ik even later een roofblei presenteren aan de fotograaf.
We kwamen terecht in de fase van de middagpauze. Greetje wilde het water in en ik had er helemaal vrede mee. Tussen de kribben voer ik het strand op en liet het anker daar zakken. Op deze manier was het een kleine moeite uit de boot te stappen en te genieten van het water. De temperatuur daarvan bedroeg toch mooi 20 graden Celsius.
Na enige tijd voeren we verder, op zoek naar mooie uitzichten en harde aanbeten. Hoewel de aandacht aardig was verslapt, was ik ineens weer helemaal bij de les. Een mooie snoek had de plug gegrepen en de dril was een heerlijk spektakel. Vlak bij de boot hield de snoek het voor gezien en wist zich te ontdoen van de haken waarvan de weerhaken standaard plat geknepen zijn. Ik kan hier niet om treuren, want de aanbeet en de dril geven mij doorgaans toch de grootste plezier.
Omdat in deze omstandigheden toch niet te bepalen is waar de vis zich ophoudt, voer ik ook midden op de rivier en liet zowel dieplopende als ondieplopende pluggen en shads hun werk doen. Dit werk voerden ze helaas niet goed uit en dus was het weer een kwestie van de lange adem. Bij dergelijke zomerse omstandigheden was dit helemaal geen straf en het feit dat Greetje mee was gegaan woog vele malen zwaarder. Nu eens geen vismaat met dezelfde ambities, maar ieder genietend van zijn / haar eigen ding en van elkaar.
Later op de dag kwam er nog een baars aan boord en daarmee hielden de vangsten ook op. Terug bij de trailerhelling was het wachten geblazen tot we aan de beurt waren. Vele boten van formaat werden het water weer uitgetrokken, waarschijnlijk op weg naar de winterstalling. Daar hoeft de Princecraft niet op te rekenen. Er staan nog heel wat data gepland t/m maart volgend jaar. In die tijd, met onze herfst - en winterkleding aan, zal er nog regelmatig worden teruggedacht aan deze zomerse oktoberdag.
