We hebben er beiden weer naar uitgekeken, onze nieuwe visdag. Kort van tevoren hebben we overlegd wat te doen en dan aan de bak. Of zoals nu in de Tomasco! 's-Morgens vroeg sta ik al bij Luus voor de deur en doen we ons bakkie. We praten bij en verheugen ons op wat komen gaat. Met de Tomasco aan de trekhaak en de hengelspullen in de auto begeven we ons naar onze bestemming: de grote rivier met stromend water. We hebben namelijk beiden zin in een dagje geconcentreerd verticalen.
Het is niet al te druk bij de helling en we kunnen de boot rustig beladen en traileren. Nadat Luus de auto met de trailer heeft geparkeerd, kunnen we het water op. De Suzuki bromt tevreden en brengt ons uit de haven, naar de rivier. We steken over en gaan daar beginnen. Luus neemt de elektrische fronttroller voor zijn rekening en aan mij wordt de buitenboordmotor toevertrouwd. De stoelen zijn perfect en laten zich in alle gewenste standen afstellen. We starten met tussen de 4 en 6 meter diepte te vissen, maar krijgen geen contact met het leven onder water. net zo min als de andere boot die hier zijn slag wil slaan.
Dan gaan we rap verder en vissen bekende taluds af.
Dan gaan we rap verder en vissen bekende taluds af.
Al snel meldt zich dan de eerste vis en een dikke dertiger baars komt binnenboord. Hoewel het niet wild is, volgen er nog twee snoekbaarzen en een baars met dezelfde afmeting. Luus heeft nog weinig succes, maar weet toch zijn visje te strikken. Het zou ook wel heel raar zijn als hij ze niet aan de schubben zou weten te komen. Maar dan gebeurt wat je nooit wilt meemaken, maar toch vaker voorkomt: de beten vallen helemaal weg! Wat we ook proberen de winkel blijft gesloten. Vanaf 11.30 uur is er niets of niemand meer thuis, daar beneden. De dieptes waarop we vissen maken geen verschil, net zo min als het aas waarmee gevist wordt of de presentatie.
We nemen een uitgebreide lunchpauze. De meegebrachte soep smaakt voortreffelijk en ook de koffie en bammetjes gaan er gretig in. Terwijl er nattigheid naar beneden komt, sluiten we de lunch af in de hoop dat de vissen weer mee gaan werken. Echter! Niets is minder waar. Wat wel waar is, is de bak water die nu over ons wordt uitgestort. Ondertussen zijn we zoekende op meerdere locaties en diepten. Plotseling krijgt Luus toch zijn gewenste aanbeet en zit heerlijk te drillen. Vervolgens krijgt zijn gezicht die moedeloze uitdrukking: los!! Een echte teleurstelling als de aanbeten zo schaars zijn.
We geven niet op en het zonnetje begint zich over onze afgekoelde lijven te ontfermen. We genieten van top tot teen, van het weer dus! Andere boten varen richting trailerhelling en ons vermoeden dat wij de laatsten zullen zijn, wordt uiteindelijk bewaarheid. Dit neemt niet weg dat we de Tomasco flink aan de tand hebben gevoeld. De motoren raken vertrouwd en we voelen ons steeds meer thuis in deze ruime boot. Wat een verschil met de Kiwi, waar we zoveel jaren met heel veel plezier en succes mee hebben gevaren. Het extra comfort en de veiligheid van deze boot geeft een enorm gevoel van rijkdom. Dit is letterlijk en figuurlijk een solide basis van waaruit we onze gevarieerde visserij kunnen beoefenen. Toch blijft een boot een boot en zullen de vissers het waar moeten maken. De vissen hebben ons vanmiddag echt te kijk gezet en kunnen nu rekenen op een flinke dosis revanche.
