Tijdens mijn vakantie was er al een concreet verzoek van Reinier gekomen om hem eens te gidsen op een rivier in het midden van het land. Daarbij ging het in het bijzonder om de fijne kneepjes op het gebied van trollen met klein kunstaas, dropshotten en verticalen op roofblei, baars en snoekbaars op de rivier. Omdat ik aan dit verzoek in augustus geen gehoor kon geven werd het dus 10 september.
We gingen met de Marcraft van Reinier en hadden afgeproken bij een trailerheling aan de Maas. We waren beiden mooi op tijd en het bleek dat Reinier zijn zaken helemaal piko bello voor elkaar had. Een schitterend uitgeruste visboot, prachtige hengels in combinatie met bijbehorende molens en reels en ook een assortiment kunstaas om u tegen te zeggen. Werkelijk een uitrusting waarvan velen alleen maar kunnen dromen. Nu nog omzetten in klinkende munt, c.q. mooie vangsten.
Terwijl Reinier de auto weg ging zetten en ik de boot vasthield, gaf een roofblei blijk van jagersactiviteiten bij de veerstoep. Dergelijke hints laat ik doorgaans niet ongebruikt en zo ook deze niet. Toen we eenmaal op het water zaten adviseerde ik Reinier zijn roofbleihengel van een Arukushad te voorzien. Bij de tweede of derde worp was het al raak en was de eerste wens vervuld. Een mooie roofblei was keihard op de shad gevlogen en gaf Reinier de actie die hij zich wenste. Enkele ogenblikken later was een mooie baars het haasje. Zo de kop was er af!
Na nog een aantal worpen, die geen aanbeet meer opleverden, zochten we een kruising van wateren op en lieten hier onze dropshotmontage / shadje zakken. Omdat ik de voorgaande dag nog even was wezen verkennen, kon ik de diepte waarop we vis konden verwachten redelijk aangeven. Het duurde dan ook niet lang of Reinier tikte een klein snoekbaarsje naar boven. Wat wil je nog meer? Drie vissen, drie soorten!
Daarna besloten we te gaan trollen met kleine pluggen. Dit werd een moeizaam verhaal, hoewel ik nog een kleine baars wist te vangen. Ook het verticalen langs interessante taluds leverde geen aanbeet op. Vandaar dat we het over een andere boeg gooiden. Op een intesessante plek met veel waterplanten zochten we het ondiepe water op. Hier gingen we voor grotere vis, dus plonsde er regelmatig snoekerig kunstaas in het water. Op enig moment gaf ik Reinier te kennen dat onder een bepaalde struik wel eens een snoek zou kunnen huizen en warempel! Hoewel het kunstaas de neiging vertoonde om enige tijd in de bewuste struik door te gaan brengen, volgde toch de plons in het water welke gevolgd werd door een schitterende aanbeet. Een fraaie snoek kwam even later binnen handbereik. De plaatjes werden geschoten en de rover ging terug in zijn element.
Ondertussen had de klok niet stil gestaan en was een zomerse dag geworden. We genoten van het heerlijke weer en de kleding werd erop aangepast. De vissen pasten zich ook aan en dit resulteerde in een lange bijltloze periode. Hoewel we genoten en zelf ook een flinke lunchpauze inbouwden, bleek deze veel minder lang dan die van de vissen. Daarna visten we schitterende stekken uit, waarvan we beiden overtuigd waren dat deze onder andere omstandigheden vis op moeten leveren. Nu echter niet! Na enkele aanbeten op onze verticaalstokken te hebben gemist, besloten we terug te trollen.
Een klein ondiep lopend plugje van Reinier kwam plotseling wel heel erg vast te zitten. Bij nader inzien toch daar waar wij op hadden gehoopt en zodoende kon een volgende mooie snoek na een stevige dril, worden geland. Om niet te lang met de hevig protesterende vis te sollen, ging deze snel terug. Daarna gebeurde nog wel het één en ander, maar de vissen bleven vrij rustig. Mijn lijn kwam nog in de schroef van de buitenboordmotor, maar snel reageren door Reinier op mijn constatering voorkwam dat de plug helemaal in de schroef kwam. In alle rust werd het probleem opgelost en kon er verder worden gevist.
Zo sleepten we rustig voort, waarbij we hoopten op de dieplopende pluggen nog een mooie snoekbaars te vangen. Deze bleken echter niet thuis en dus waren we blij met de baarzen die af en toe onze plugjes grepen. Op het laatst besloten we een stuk oever met groter kunstaas te gaan bestoken. De aanwezige waterplanten nodigden ons daartoe uit. Al snel werd mijn grote Dullshad gegrepen, maar de vis werd niet gehaakt. Na enige tijd keerden op dezelfde stek terug, maar de vis hield het voor gezien en wij ook. We waren, gelet op het warme weer tevreden met 12 vissen. Maar waar het echt om ging, dat hadden we voldoende kunnen doen en behalve bruikbare tips en trucs nam Reinier ook een schitterend stuk viswater mee in zijn geheugen. Bovendien hadden we vier soorten weten te verschalken. Deze verscheidenheid aan soorten verhield zich goed tot de verschillende methoden die we hadden toegepast.
