18 augustus 2011, met Daan in de baan.

Een paar keer per jaar gaan we op stap en nu is het weer zover. We hebben om 8.00 uur afgesproken bij de helling. Ik zorg dat ik er ruim van tevoren ben, zodat ik de boot in orde kan maken. Het verbaast me echter niet dat Daan er even later ook is. Onvoorstelbaar als je al verscheidene decennia meeloopt, dat een dag vissen de nachtrust nog steeds bepaalt!

Deze boot is nieuw voor Daan. Aan de Duroboot bewaart hij overigens ook goede herinneringen. Al snel zijn we zover en laten we de Princecraft te water. Hoopvol gestemd gaan we aan de slag. Eerst maar eens een flink stuk slepen langs de strekken van de rivier.
Op het eerste stuk blijft het verdacht stil. Op één aanbeet na ontvangen we geen enkel teken van leven.

Dan gaan we verticalen. In de buurt van de sluis staat af en toe een redelijke stroming en we proberen van alles uit, ook op verschillende dieptes. Ook hier geen teken van leven!

Dan gaan we weer slepen en kiest Daan voor groot rubber. Hij heeft doorgaans veel vertrouwen in het grotere kunstaas, onderstreept door de gedachte dat hier grote snoek op is te vangen. Zelf zit ik op de diepe kant en laat een plug meelopen tussen de twee en drie meter. Dan gebeurt waarop we hopen. Mijn hengel krijgt te maken met een flinke rover, die heftig schuddend met zijn kop, kenbaar maakt het kunstaas te willen hebben. Helaas niet voor lang! Alsof ik in het ootje ben genomen, veert de hengel weer terug en ben teleurgesteld in het feit geen nader kontact te hebben kunnen leggen met het geweld onder water.

We gaan stug door en als we stoppen en ik de hengel binnen wil draaien, volgt een volgende aanbeet. Na een mooie dril halen we de dader, een snoek van 65 cm, binnen boord. Na een paar plaatsjes te hebben geschoten, mag de vis terug.

We gaan nu tussen de kribben verticalen en werpen.
Want eerlijk gezegd, voldoet de realiteit niet aan de verwachtingen. Deze tijd van het jaar zijn de baarzen doorgaans wel actief, maar we hebben nu nog geen enkele baars kunnen strikken. Dus zetten we andere methoden in. Helaas levert het niets op en varen we een mooie put op, waar ook roofblei huist. Ook hier valt helaas niets te beleven. Niet op het ondiepe water langs de oevers en evenmin op het open water.

Zo langszamerhand begint het door te dringen dat deze dag waarschijnlijk heel weinig vis op gaat leveren. Wellicht is de wind, die na heel lang westelijk te zijn geweest, nu plotseling uit de oosthoek komt, hier debet aan. In ieder geval zijn grote groepen ganzen actief en zorgen voor veel leven.

Na nog een aantal kribvakken te hebben bestookt, besluit ik toch weer te gaan slepen. Ondertussen hebben we ons voorbereid op een gratis douche, die even later over ons wordt uitgestort. Gelukkig duurt het niet lang en kunnen we weer droog verder. Daan zit nu aan de diepe kant en ik heb hem een bolle plug met een rammel aangereikt, die al vaker een oplossing bood in lastige omstandigheden. Ook deze keer bewijst het zijn diensten. Plotseling meldt Daan een aanbeet, die we gelukkig kunnen verzilveren.

Ten slotte slepen we nog de nodige meters af in de hoop nog meer vis te verleiden tot een aanbeet. Het mag echter niet baten. We besluiten te eindigen met een drift langs de oever waar we 's morgens twee vissen hebben gehaakt. Vanaf de boot bestoken we werpend de oever, een leuke actieve manier van vissen.

Blijkbaar maakt het nu niet meer uit, wat je ook probeert. De vissen werken vandaag niet meer mee. we hebben de vangst vandaag eerlijk verdeeld en kijken terug op een gezellige dag. We hebben aardig bij kunnen praten en zien uit naar betere dagen. Terug bij de trailerhelling begint het ritueel van lieren en opruimen. Wanneer alles weer is opgeruimd en de verlichting is gecontroleerd, nemen we afscheid en keren huiswaarts.