Kletsende hengels.................. Wat moet je daar nu mee? Wie Piet Driessen kent weet waarover ik het heb. Er komt iedere visdag met hem een moment dat het gebeurt: er vindt een onverwachte ruk aan een lijn plaats of een hengeltop slaat spontaan op het water! Altijd is ook de vraag wanneer? Ik kan je verzekeren dat het vrijwel altijd op een moment gebeurt als je het op z'n minst verwacht. Dat kletsen heeft overigens ook betrekking op de gezelligheid en de ontspannen sfeer waarin een visdag met Piet zich voltrekt.
Eindelijk was het dan zover dat we er samen met de boot op uit gingen. Toen ik bij de trailerhelling aankwam, samen met de Princecraft uiteraard, bleek Piet er al een uur te zijn. Dit had hele goede redenen, maar hem ook de gelegenheid geboden vanaf de kant al een paar baarzen en een roofblei aan de tand te voelen.
Nadat de boot tewater was gelaten hebben we stek waarop Piet vanaf de kant had gevist nog eens bestookt. Zonder enig resultaat, wat dus maar weer bewijst hoeveel een bepaald tijdstip / moment betekent. We voeren over de plas richting de rivier en ik volgde daarbij de aanwijzingen van Piet die, ook zonder dieptemeter, dit water op zijn duimpje kent. Het klopte exact! De onderwaterbergen verschenen als op commando op het scherm. En wat nog mooier was, even later kwamen ook de eerste aanbeten.
Niet veel later stond Piet alweer met een kromme hengel en de vis hing er zwaar in. Wel voelde het iets vreemd aan en na enige tijd diende de verklaring zich in de oppervlakte aan. Een vloermat van een brasem verscheen in het daglicht. Zonder dat de vis het water verliet, werd de haak verwijderd en maakte de vis zich weer onzichtbaar voor ons, opnieuw een mysterie dus.
Onderweg naar de rivier passerden we nog een sluisje en ook daar werd mijn plugje te grazen genomen, weer door een mooie baars. Al voor dat we de rivier hadden bereikt hadden we dus vier vissen en drie soorten mogen verwelkomen. De river was echter nauwelijks te bevissen. Het water voerde te veel plantenresten e.d. mee. Vandaar dat we afsloegen naar een groot kanaal, dat er schitterend bij lag.
Tussen de middag kregen we gezelschap van een andere bekende visboot en "kletsten" we bij over de ervaringen van deze dag en over zelfgemaakte jerkbaits. Er werden schitterende exemplaren getoond, die bovendien een nog mooiere actie lieten zien. Wat zijn er toch kunstenaars onder onze vissende collega's.
Zo krijg je andermaal bevestigd dat de hengelsport heel breed kan zijn en iedereen wel iets te bieden heeft.
Na een ontspannen lunch, mogelijk gemaakt door de ankerfunctie van de i-pilot, gingen we weer onze eigen gang. Op zoek naar nieuwe rovers.
Zo af en toe meldde zich weer een baars en de kleine plugjes bleven favoriet. Zo ook voor de vis die Piet zijn hengel wel heel erg op de proef stelde en de slip van zijn molen nog meer. Het telefonisch contact dat ik op dat moment met het thuisfront had, brak ik voortijdig af om Piet te kunnen assisteren. Het luchtbellen-spoor maakte wel duidelijk dat het om een mooie snoek ging. En inderdaad, na geruime tijd konden we de vis landen. Hoewel we de vis niet hebben gemeten, hadden we beiden de overtuiging dat het rond de 85 cm lag. We hoeven het niet allemaal meer zo precies te weten. Een paar foto's en snel terug in het water weegt voor ons zwaarder. De vis stoof er dan ook weer vandoor, zo gauw ze het water voelde. Dit geeft toch een geweldig gevoel. Opnieuw is een tastbare vis weer geworden tot een mysterie.
Opmerkelijk was dat de vissen nu juist in de oever actief waren en de dieplopende plugjes met rust werden gelaten. Even later was het mijn beurt een mooie vis aan de haak te slaan. Het ging om een leuke snoekbaars die mijn plugje met veel geweld te grazen nam. Ook deze vis werd snel vereeuwigd en teruggezet.
Ondertussen had de klok niet stil gestaan en gingen we weer richting trailerhelling. We tastten nog even de rivierbodem af naar gestekelde ridders, maar deze gaven "niet thuis". Ook bij een obstakel dat doorgaans wel een vis oplevert, bleef het angstaanjagend stil. Slechts een klein baarsje kon het spinnerbaitje van Piet niet weerstaan.
Andere visboten kwamen ook terug en brachten teleurstellende verhalen mee over het vissen. Wij waren zeker niet ontevreden; de teller stond mooi op 20. We volgden de andere boten en beloten nog een mooie hoek op het water uit te gooien. We probeerden nog verschillende soorten kunstaas en verschillende diepten, maar tevergeefs.
Evengoed, niet getreurd. We hadden eens schitterende dag gehad en mooie vissen mogen vangen.We hebben afgesproken dit vaker te gaan herhalen. Want dat je iedere dag moet plukken, daar zijn wij beiden van overtuigd. Nog steeds lukt het ons niet om in de toekomst te lijken en misschien maar goed ook. Dus genieten we in het hier en nu en bij voorkeur op of langs het water.
