Een paar keer per jaar gaan we samen het water op. Af en toe ook met de bellyboat, want die heeft Ynze ook. We spreken deze dag af bij een rivier dicht bij zijn woonplaats. Dit levert voordelen op voor iemand met een gezin met jonge kinderen, want er gaat weinig reistijd verloren.
We treffen een stromende rivier aan, die verre van helder is. Het trollen langs de rechte stukken en het verticalen rond de kribben leveren geen schub op. Dan varen we een zijtak van de rivier op en gaan met jerkbaits vissen. Ynze krijgt een schitterende aanbeet, maar mist de vis. Zelf krijg ik ook nog een tik, maar kan er niets mee. We besluiten hier te lunchen en gaan daarna nog even opnieuw aan de slag. Het mag niet baten. Dit wordt een dag voor doorzetters, dat is wel duidelijk.
Werpend rond de kribben, gooit Ynze zijn kunstaas tussen de stenen. Aan de voet van de krib zet ik hem af, zodat hij het terug kan halen. Ondertussen lig ik op het ondiepe water met een kleine spinnerbait te gooien en haak nota bene een mooie baars. Nadat het kunstaas is gered en Ynze weer aan boord is, zetten we onze tocht voort.Wanneer ik een Asp-spinner richting waterplanten werp, komt daar die echte roofblei aanbeet! Niet groot maar met 50 cm een respectabele vis. Hoopvol gestemd werkt Ynze hard voor zijn eerste vangende aanbeet.
We varen we naar de overkant. Daar tussen de kribben zoeken we plekken waar de rivier doorstroomt tot aan de oever. Wanneer ik werpend met een kleine shad bezig ben, volgt die knaller waar ik al de hele tijd op heb gewacht. Een mooie snoek van 80 cm komt binnen.
Tenslotte gaan we nog even trollen, want we hebben al veel inspanningen geleverd. Een kleine baars kan de Hornet niet weerstaan, maar echt leuk wordt het weer als de Big Bullet van Spro een snoek van 75 cm weet te verleiden.
We zijn beiden moe en enigszins teleurgesteld dat Ynze geen vis aan de schubben kon komen. Het zit helaas niet alle dagen mee, maar als we thuis waren gebleven, hadden we helemaal niets gevangen.
